O34 - Glad to be back

Pov : Niall

In de vroege ochtend heb ik het ontbijt voor de kinderen al klaar gemaakt. Alles stond al klaar op tafel.
Mike kwam de eetzaal binnen gelopen. Hij liep naar de tafel toe ‘’zo.. dus jij en Madison zijn weer samen?’’. Ik knik en zet de borden neer ‘’problemen mee?’’. Hij schud z’n hoofd. Ik zet de laatste borden neer ‘’ik heb alles gehoord over wat er vorig jaar gebeurd is’’.
Mike keek me aan ‘’wat maakt dat jou uit?’’. ‘’Madison verdient beter dan dat, en gelukkig ben ik niet de enige die dat in ziet’’. Hij zucht ‘’waar bemoei je je eigenlijk mee, dit was al een jaar geleden’’. ‘’Ja, en dat zal voor altijd in haar geheugen gegrift staan’’. ‘’Had ze dat maar niet moeten doen’’.
Ik rol m’n ogen ‘’ik ga deze discussie niet met je aan, anders verlaag ik me nog tot je niveau’’.
Andrew steekt zijn hoofd door de deurpost ‘’Niall, ga je mee Madison ophalen?’’. Ik knik en loop richting de deur. Ik draai me om naar Mike ‘’je laat haar met rust wanneer ze terug komt’’.
Samen met Andrew lopen we naar het grijze busje en rijden we naar het ziekenhuis. ‘’Waar hadden jij en Mike het over?’’vroeg hij na een lange stilte. Ik keek naar buiten ‘’niets’’.
De bomen ruizen voorbij. De morgenzon scheen al aan de hemel wanneer we bij het ziekenhuis aankwamen.
In het ziekenhuis waren er nog geen bezoekers. Meteen liepen we naar de afdeling waar Madison ligt.
Ik loop de kamer binnen en zie Madison bezig met haar ontbijt. Ze keek op en begint te glimlachen ‘’hey’’. Ik glimlach en loop naar haar toe en druk een kus op haar voorhoofd ‘’hey’’. ‘’eindelijk’’. Ik grijns ‘’hoezo?’’. Ze zucht en keek om zich heen ‘’dit ziekenhuis is saai’’. Ik grinnik ‘’geen leuke dokters?’’.
Ze giechelt ‘’oh jawel hoor’’. Ik keek haar beledigend aan. ‘’Maar niks kan tippen aan m’n leuke superster’’.
‘’Fijn, klaar om naar huis te gaan?’’. ‘’nou, dan moet ze eerst ontkoppelt worden’’zegt een zuster die binnen kwam wandelen. Madison zet haar bord weg en gaat recht zitten.
Ik gaf de zuster wat ruimte terwijl hu haar infuus eruit trekken. ‘’en de komende tijd rustig aan doen’’. Madison knikt ‘’zal ik doen’’.
Wanneer de zuster weg is klimt ze uit bed ‘’en heb je m’n kleren mee genomen?’’. Ik knik en overhandig haar de kleren die de hele tijd op mn arm rustte. Ik keek toe, terwijl ze zich omkleedde.
Haar kleren vormde prachtig om haar lichaam. Snel gaat ze met een borstel door haar haar ‘’Ready to go’’. Ik glimlach ‘’fijn, niks vergeten?’’.
Ze keek om zich heen en schud haar hoofd.
Ik pak haar hand vast en verstrengelde elkaars vingers inelkaar en samen liepen we naar buiten, richting het busje waar Andrew op ons wachtte.
‘’Welkom terug’’grijnst Andrew wanneer we het busje instappen. ‘’Fijn om weer terug te zijn, ik kon niet nog een dag daar volhouden’’lacht Madison.