26.

‘Liv?’ Chloe liep slaperig de slaapkamers van haar ouders in. Het was nog maar net 9 uur geweest maar Liv was al meer dan 2 uur in de weer met het opruimen van de slaapkamer. De zolder en kelder hadden ze al gedaan, de keuken en logeerkamer zouden ze al laatste doen dus nu was het de beurt aan de slaapkamer. Liv keek niet op en ging verder met het leegmaken van haar moeders kleerkast. Claire had een statige, nette, simpele smaak maar er waren een aantal kledingstukken die Liv wel mee wou hebben. Ze had 3 stapels op bed gemaakt: 1 stapel met kleren die zij mee wilde hebben, een stapel met kleren waarvan ze wist dat Chloe ze graag zou willen en dan een stapel met kleren die ze aan haar oma zou geven. Haar oma moest zelf maar beslissen wat ze ermee zou doen. ‘Liv?’ Chloe zette een stap richting haar zus en keek naar het bed. Waar was ze mee bezig? ‘Ja?’ Liv keek om naar haar zus en plooide een zwarte kostuumbroek van haar moeder. ‘Wat doe je?’ Chloe keek rond en pakte een trui uit de kast en begon deze ook te plooien. ‘Opruimen, we hadden toch afgesproken alles zo snel mogelijk af te handelen?’ Liv keek haar zus aan en nam de trui uit haar handen waarna ze die bij Chloe haar stapel legde. Chloe zuchtte en keek naar het bed, als snel had ze Liv haar systeem door want ze herkende in de eerste stapel een paar kledingstukken die ze altijd al wilde hebben. Daarnaast zag ze van alles wat ze zelf altijd al wilde hebben.
In stilte hielp Chloe haar zusje mee, ze had gedacht dat het allemaal moeilijk zou gaan. Dat ze de spullen van haar ouders niet zomaar zou kunnen wegdoen maar het ging verbazingwekkend makkelijk. Ja, ze had het er nog steeds moeilijk mee maar gisteren op de begrafenis had ze voor zichzelf besloten dat het beter zo was, dat haar ouders nu in de hemel waren. Liv daarentegen had alles opgekropt, het begon er allemaal stilletjes aan uit te komen. De eerste stap was het telefoontje van het ziekenhuis waarin ze te horen kreeg dat haar vader gestorven was maar daarna volgde alles elkaar snel op. ‘Wat doen jullie zo vroeg in de morgen?’ Tom kwam in zijn boxer de grote slaapkamer binnen en keek naar de 2 zusjes die elke in stilte een kledingkast aan het leegmaken waren. ‘Zo vroeg?’ Liv keek op en glimlachte toen ze Tom daar zo zag staan, hij zag er echt sexy uit in zijn boxer maar tegelijk ook superschattig met zijn slaperige oogjes en zijn schaapachtige glimlach. ‘Het is al bijna middag.’ Liv drukte een kusje op Tom zijn lippen en liet haar handen kort over zij kont gaan wat een knipoog van Tom opleverde. ‘Zal ik een ontbijtje voor jullie maken?’ Tom keek van Chloe naar Liv en drukte nog een kusje op Liv haar lippen waarna hij naar de badkamer liep om zich aan te kleden.
‘Voila, deze is ook klaar.’ Liv deed de kast van haar vader dicht en stond op. Ze hadden in een paar uur tijd de 2 grote kleerkasten leeggemaakt en ondertussen waren de stapels al bergen kleren geworden. ‘Ik zal de nachtkastjes al doen, doe jij die kast?’ Chloe wees naar een soort van kaptafel met 3 laden erin. Liv knikte en opende de onderste laden met allemaal ondergoed dat ze meteen al in de ‘weg doen’-stapel gooide. De tweede laden was vol met make-up van haar moeder, hier kon ze al meer mee. Netjes sorteerde ze alles tot ze de bodem van de lade kon zien, ze had verwacht dat er niets anders zou zijn maar er lag een brief. Ze pakte de enveloppe uit de la en fronste toen haar naam erop stond geschreven in sierlijke letters die ze niet kende, dit handschrift was niet van haar moeder of van haar vader. Ze wilde net de brief open toen ze opschrok van brekend glas. ‘Sorry!’ Liv draaide zich om en trapte bijna in de glasscherven die overal lagen. Chloe had een fotokader laten vallen, een fotokader met een foto van hun ouders, Chloe als tiener en Liv als baby. Liv glimlachte half en pakte de foto uit de kader. ‘Dit was altijd mijn favoriet.’ zei ze zacht terwijl ze naar de foto die rond Kerstmis genomen was keek. Ze wist dat haar moeder achter elke foto een zinnetje of een datum geschreven had dus draaide ze de foto om maar daar zag ze iets anders dan een datum. Doordat de 2 foto’s zolang tegen elkaar hadden gestaan in de fotokader, waren ze bijna tegen elkaar geplakt. Liv maakte voorzichtig de twee foto’s los van elkaar en keek aandachtig naar de ‘geheime’ foto.

Het was een foto genomen in het ziekenhuis, dat was duidelijk. Als aan de grond genageld draaide ze de foto om, hier stond wel een zinnetje op, met datum. ‘Rosalie & Liv.' Gevolgd door haar geboortedatum maar wie was Rosalie? En wat deed Liv als baby in haar armen op haar geboortedag? ‘Omdat mama altijd van je zal houden, R.’ Het tweede zinnetje had Liv in eerste instantie niet gezien maar nu kon ze er onmogelijk nakijken. Wie was die Rosalie? Wie was die vrouw die zichzelf haar moeder noemde? ‘Liv, ga eens aan de kanten.’ Chloe stond klaar om de glasscherven op te ruimen maar het kon Liv niets schelen. Al die glasscherven konden haar niets meer schelen, alleen de foto en dat ene zinnetje telde nog.