H41

Ik kijk Blueä angstig aan terwijl ik dat vraag. Maar zoals ik eigenlijk ook had kunnen voorspellen reageerd ze niet. Natuurlijk niet.
In plaats van reageren sluipt ze langzaam op me af, alsof ze een prooi besluipt. Maar ik wijger haar prooi te zijn. Ik ben potverdomme haar vriendin, de vriendin van haar rijder... okal heb ik me zo niet gedragen.
Geïrriteerd kijk ik om me heen, zie ik iets wat ik kan gebruiken? Iets wat ik zal kunnen gebruiken om haar weer een draak te laten zijn? Nerveus kijk ik achter me, maar meteen moet ik weer opzij springen, Blueä maakt gemeen gebruik van mijn afgeleide gedachten.
'Stop, ik wil je niet aandoen!' Probeer ik te roepen.
'GRRRR!' protesteerd Blueä.
'Niets "grr"'!' roep ik uit terwijl ik achter een boom spring. Ik verwacht nog een uitval van haar klauwen of een stoot vlammen. Ik zou niet weten wat ik het ergste zou vinden. Het vuur denk ik... nou eigenlijk...
'Blueä dit is nergens voor nodig, je mag me best vermoorden, maar doe dat dan als je door hebt wat je doet! Ik wil dat je doorhe-' Ik moet weg springen van de boom omdat die in de vik vliegd.
'-bt dat ik spijt heb, ik heb ook net ontdekt dat ik een enorm gemene egoist ben. Dat ik me geme-' Nog een sprong weg van de volgende boom. Arme bomen, ze leiden dankzij mij.
'-een gedragen heb, sorry.' Ik kijk angstig om een rots heen en adem zachtjes. Blueä staat met haar rug naar me toe en kijkt hysterisch rond. Haar kop rond alle kanten op en haar rode ogen zijn wijd en open gesperd.
Hoe komt dit toch? Is ze gek geworden ofzo? Máár hoe?
Wat kan er allemaal met haar gebeurd zijn?
Die knal... vlak onder Aryen en haar, daarna moet ze zijn gevallen, een paar kilometer verder dan ik en Aryen... hoe is ze zover gekomen? Gevlogen?
Ze moet zeker in paniek zijn. Aryen is pijnlijk neer gekomen en Nitor... Oh, waarom heb ik hem niet mee genomen, zijn soort kan mensen en draken in slaap krijgen. Ik sla mezelf tegen mijn hoofd.
'GRRRR!' Blueä komt op mijn rots af en braakt een stoot vlammen uit en maakt zo mijn schuilplaat heerlijk warm... heerlijk? Nee, té warm. Met een kreet kom ik overeind en duik weer achter een volgende boom.
Waar was ik met mijn gedachten?
Ohja, waarom ze zo doet...
Ze moet zijn doorgevlogen, in blinde paniek, niet snappend waarom ze haar rijder kwijt was. Ze zou hem moeten hebben gezocht. Maar waarom is ze dan nu zo'n eng monster?
Mijn vader.
Waarschijnlijk heeft hij het gedaan, of een of ander raar virus in dit woud...
Virus? Maar waarom is Diamantar dan niet besmet?
Oke, dan blijft alleen de optie van mijn vader over.
En nu nog doorkrijgen hoe ik Blueä kan redden.
Ik doe mijn ogen dicht en denk heel diep na.