004

Ik slofte naar boven, en opende de kamer deur met de sleutel. De kamer zag er nog precies het zelfde uit, saai en somber. Alleen er was één verschil, er lag een briefje op het nachtkastje. Ik legde mijn tas op het bed en pakte het briefje.

Geachte Mevr. Yue,

Wil te u nadat u terug bent naar de kamer van de Minister van Toverkunst komen.

bedankt.

Na mijn verbazing stond er niet eens een naam onder en waarom ik naar hem toe moest komen. Waren ze zo vlug over het signaleren van "doing illegal under-age magic". Ik zuchtte en keek in het rond of dat ze nog iets voor me achtergelaten hadden, en jawel, dus helemaal niks. Ach ja, ik liep de kamer weer uit en deed hem weer opslot, niet dat dat hielp, maar het idee dat je spullen veilig zijn, is al goed genoeg. Ik liep naar de kamer de Minister van Toverkunst, en klopte op de deur. 'Binnen!' Hoorde ik en opende de deur. Ik stapte naar binnen en overzag wie er allemaal stonden. De Minister hem zelf, natuurlijk, een man in het zwart gekleed met heel erg vet (letterlijk) en cool haar. ' AH! Mevr. Yue, neemt u plaats.' Ik knikte en ging zitten. 'U wilt me vast spreken omdat ik magie heb gebruikt, terwijl ik nog té jong ben.' zei ik en keek de Minister van Toverkunst vragend aan. 'Nee.' zei hij simpel. 'we hebben u uitgenodigd omdat we bezorgd zijn over u situatie. We weten dat uw ouders zijn vermoord door Death Eaters, en daarom willen we u een studie aan bieden op Hogwarts.' De Minister keek me met een glimlach aan, ik kon het niet geloven. Ik mocht eindeiljk naar Hogwarts, wat eigenlijk drie jaar geleden hadden gemoeten. Maar dit was echt geweldig, ik mocht eindelijk naar de school waar zo graag heen wilde. Sinds ik wist dat ik een heks was. 'Bedankt, dat zou geweldig zijn.' zei ik en glimlach betoverde mijn gezicht. 'Eigenlijk zou het hoofd van Hogwarts hier zijn, maar jammer genoeg kon hij niet komen. Dus heeft hij een van zijn leraren gestuurd om iets aan u af te geven wat van uw ouders was. Dit is professor Snape, waarschijnlijk krijgt u ook les van hem.' De ministers blik ging naar die van de Professor en knikte. 'Aangenaam kennis te maken, Mevr. Yue.' zei hij en pakte een brief en gaf het aan mij. 'Dit is wat ik van Dumbeldore aan u moest geven. Ooit hebben uw ouders het aan hem gegeven. Ze vertrouwde hem er op dat als u er klaar voor was, hij het aan u zal geven. En hij vond de tijd rijp om dit aan u afgestaan.' zei Professor Snape. 'Bedankt.' zei ik en opende de brief.

Lieve Avalon,

Waarschijnlijk zijn wij er niet meer als je deze brief hebt geopend, maar vergeet niet dat we altijd van je zullen houden.
Je vraagt je vast af waarom wij je een brief afstaan, wij willen je graag iets vertellen over je afkomst.
Je bent niet zomaar een meisje, wij zijn misschien muggle's maar wij zijn wel familie van een grootse tovenaar.
Je bent familie van de tovenaar Merlin Ambrosius. Waarom je niet de zelfde achternaam hebt als hem,
is omdat wij je een andere naam moesten geven. Omdat je anders in gevaar zou komen. Want Voldemort
wilde je graag bij zijn groep hebben omdat je waarschijnlijk net zo'n grootse krachten hebt als
Merlin. Hij is je opa, dus wees er maar trots op. Je echte naam is Lily Auburn Gema Ambrosius.
Schat, hou je taai, we houden van je.

Knuffels,
mam en pap

Toen ik de brief had gelezen moest ik eerst alles ff verwerken. Ik was de klein dochter van de grootse tovenaar Merlin, ik heette Lily Auburn Gema Ambrosius.
Eigenlijk best wel een coole naam, alleen het is wel raar dat ik niet meer Avalon heet en dat ik blijkbaar de krachten bezit van Merlin, waarschijnlijk.
'Dus ik mag u waarschijnlijk bij uw echte naam noemen, Iily Ambrosius? Het is een eer om u te ontmoeten.' zei de Minister of dat hij me nog nooit eerder had gezien. 'uhm, ik denk het wel ja.' zei ik twijflend. 'Uw gaat per trein naar Hogwarts op 1 September. Dat is over een week, Professor Snape zal u de brief met bendigde spullen geven, zodat u ze op de Daigon Alley kan halen.' zei de minister keek Professor Snape aan. Snape gaf me nog een brief. Ik opende hem en zag allemaal boeken en spullen staan. Het eerste wat me opviel was dat ik een wand mocht gaan halen. Eindelijk eentje van mezelf. 'Bedankt, ik kan niet wachten tot dat ik naar school kan.' zei ik en stond op en gaf de Minister een hand en Snape ook. Ik liep de kamer uit , er ging toch nog iets goed in mijn leven.