Hoofdstuk 2

25 september
9h00
Er wordt op de deur van de hotelkamer geklopt.
"Komaan jongens,opstaan,jullie moeten naar een fotoshoot."De stem van de manager klinkt hard door de hotelkamer.
"Opstaan!"
Dan gaat de deur open.
"Komaan jongens,opstaan!"
Een lichte kreun is het enige antwoord dat de manager krijgt.
"Komaan,jongens,ik weet dat het gisteren geen leuke avond was,maar nu valt alles toch wel mee?Een nachtje goed rusten en alles is weer voorbij."
"Nee,het is niet voorbij."Zegt een hese stem,je kon niet zo goed horen van wie de stem was,maar hij kwam uit de richting van Harry.
"Nee,dit was de ergste nacht van ons hele leven."Dat was Zayn.
"Hoezo?"Zei een ongelovige manager.
"We dachten ook dat het beter ging zijn vandaag,maar niet is minder waar."Zei Niall.
En hij had gelijk.De hele nacht hadden ze één voor één naar de wc gelopen,en het was er zeker niet beter op geworden.
De jongens waren nu niet alleen misselijk,ze hadden ook nog eens verschrikkelijke hoofdpijn,en van hun stem bleef bijna niets meer over.
"Ach,jullie overdrijven."Zei de manager die nog steeds niet wou geloven hoe slecht te jongens zich voelden.
"Sta op,haal diep adem en zing 'What makes you beautiful' even voor me,ik ben er zeker van dat het als een leien dakje zal gaan en dat jullie vanavond weer zullen schitteren op jullie concert."
De jongens deden wat hij zei.Ze stonden op,althans dat probeerden ze.
Ze moesten al snel terug gaan zitten,omdat ze nogal duizelig waren.
"Kom op,niet flauw doen,gewoon recht staan."
Na nog een poging lukte het de jongens om recht te blijven staan,al moesten ze wel veel moeite doen om niet weer op hun bed te vallen.
Ze probeerden het refrein van 'What makes you beautiful' te zingen maar het enige wat er uit hun keel kwam was een zacht gefluister.
"Kom op!Zie je dan niet dat we ons echt niet goed voelen!!!We kunnen bijna niet meer praten,laat staan zingen,we hebben vreselijke hoofdpijn en kunnen amper op onze benen staan!"Zei een kwade Zayn.
Daarna besefte hij dat hij niet zo gemeen moest doen,maar hij kon er niet tegen dat de manager dacht dat ze daar stonden te liegen.
"Goed,blijf nog maar een dag in je bed liggen,maar niet langer hé!"
"Ok." Zeiden 5 hese stemmen in koor.
Toen de manager terug buiten was,gingen de 5 jongens weer in hun bed liggen.
Na een tijdje zei Louis:"Weet je wat ik raar vind?Niall heeft al meer dan een dag niet meer gegeten en ook niet gezegd dat hij honger heeft."
"Ja nu je het zegt,zei Niall,maar eigenlijk heb ik ook helemaal geen honger."
"Wow,dat bewijst pas dat we echt ziek zijn!"Zei Harry.
En ookal voelden ze zich als een slappe pannenkoek,een korte lachbui kon er toch wel vanaf.