The born of a new life

Ik kwam uitgeput overeind en zag Athena op de vloer liggen. Ze viel met haar kop achterover en ik rende op haar af. In het midden bij haar buik gloeide een blauwe bol. De buik van Athena gekrompen was. Ik ging bij haar liggen en raakte met mijn neus de bol aan. Het gaf een warme gloed en het vormde langzaam in een ei. Het ei was donker van kleur, maar hij was groter dan die van Mayble. Ik zag een gedaante voor de steen staan. 'Mam?' Bracht ik eruit. Ze was anders.
Haar jurk was verbonden met de steen. Lieverd, luister naar mij. Dit ei zal voor de één meevallen, maar voor de ander tegen, maar wat ik je nu ga vertellen is dat de één zal sterven. De gedaante verdween voordat ik wat kon zeggen.
Ik hoorde een zacht gekreun en keek in de richting van Athena. Ze kwam bij. 'Savior ben jij dat?' Ze keek mijn kant op. 'Ik ben het,' zei ik en gaf haar een kus. 'Het is gelukt, maar je zult het niet geloven,' zei ik. Athena keek naar het ei en slaakte een vrolijke kreet. 'Lieverd het is ons gelukt,' brulde ze en gaf een kopje onder mijn kaak. Ik was blij voor haar, maar niet voor mij. Ik wilde haar vertellen dat de één zou sterven, maar ik wilde niet nog een hart breken.
'Athena, neem het ei mee en ga naar het nest beneden, ik kom er zo aan,' zei ik en liep naar de steen. Athena pakte het ei tussen haar poten en nam het mee naar beneden.
'Lapis, help ik weet niet hoe ik het moet vertellen. Wat gaat er gebeuren? Zijn het er echt twee?' Ik zat bomvol vragen. Een zwakke gloed kwam van de steen.
Savior, luister. Wat ik je daarnet vertelde zou inderdaad gebeuren. Wat er gaat gebeuren kan ik pas voorspellen als het ei uitkomt. En ja het zijn er twee, maar dat durf ik niet met de waarheid te spreken. Kwam er uit de steen. De steen gaf weer zijn oude gloed en het was stil.
Ik wilde meer vragen, maar ik besloot toch om naar Athena te gaan.
Ik sta aan de rand van het plateau als ik nog vaag hoorde. Er is een oplossing om ze te redden. Geef de Lapis aan degene die het nodig heeft, zo kan je het leven van het kind sparen.
Met al die berichten in gedachten, laat ik me door de wind naar beneden voeren.
Athena lag in het nest met het ei tussen haar poten. Ze zag me aan komen vliegen. Ik besloot om bij haar te liggen en het te vertellen over wat de schepper zei.
'Athena, er is iets wat ik had gehoord van moeder,' zei ik. 'Wat is er?' Zei ze met een warme stem. 'Nou het zit zo.' Ik vertelde wat ik gehoord had van dat ze flauwviel tot aan dat ik weggevlogen was. Ik zag dat ze waterige ogen kreeg. 'Savior, meen je dat serieus, ik één van onze kinderen in gevaar?' Ik liet mijn hoofd hangen. 'Ja, het gebeurd net zoals wat er met Mayble gebeurd is, maar we kunnen haar redden,' zei ik. Athena was er nog overstuur van dus besloot ik om terug te veranderen en maar eens een rondje te wandelen.

In het ei. Gedachte van Lyra Fable Athena Phoenix.

Overal was het donker, ik kon alleen maar een vage gedaante onderscheiden wat ik niet wist wat het was. Mijn hart klopte zachtjes, maar niet in de goede ritme. Ik zat vast. Ik wilde eruit, maar een soort hard iets hield me tegen. Ik wilde draaien, maar de gedaante naast me wilde hetzelfde zodat we verstrengeld raakte. Laat ons eruit, wilde ik piepen. Mijn hart was niet zoals die van die ander gehoord had.
Ik zal hier nog wel zitten in deze donkere plek. Ik probeerde met mijn bovenkant tegen het harde iets aan te duwen. Een soort piep gaat door mijn lichaam en ik zag dat er een streepje licht tevoorschijn kwam.

Athena:

Ik was al sinds gisterochtend niet meer in een mens veranderd. Ik probeerde te slapen, maar ik werd wakker door een zacht gebonk tegen de schil van het ei aan. Zag ik het nou goed of kwam er een barst te zitten. Er zat degelijk een barst in het ei. Het was zo snel dat ik wist dat het niet lang meer zou duren. Savior kwam af en toe even langs om te kijken hoe het ging. Toen hij kwam kijken, viel zijn blik op de barst. 'Wat is er gebeurd?' Vroeg hij. 'Nou ik hoorde gebonk en ineens zat er een barst in de schil. ' Savior kwam naast me liggen en sloeg zijn vleugel over mijn rug. We legde onze koppen bij elkaar en probeerde te slapen.

In het ei. Gedachten van Lyron Savior Phoenix:

Ik stikte doordat ik me niet kon bewegen. Het donker was eng en ik piepte om eruit te willen. Naast me hoorde ik een harde piep. Het was een gedaante die de meeste ruimte in beslag nam. Ik wilde draaien, maar niks hielp. En toen ineens een harde piep tegen het harde iets aan. Een ander donker kwam naar binnen stormen. Wat was dat andere donker. Ik was wilde eruit en probeerde hard met mijn boven lichaam tegen het harde iets aan te botsen zodat het andere donker groter werd. En ineens kon ik het harde iets bewegen zodat ik met mijn hoofd eruit kon.