O31 - Notes

Pov : Madison

Ik werd wakker en keek naar buiten. Op m’n gordijn hing een briefje. Verrast loop ik naar het gordijn en haal het met plakband vastgemaakte briefje van het gordijn en vouw het briefje open :
Maak je klaar, en volg de aanwijzingen
Ik bekeek het gekleurde briefje en vouw hem dicht. Snel liep ik naar de kast en trek een simpele outfit aan. Ik was benieuwd van wie de briefjes waren. Waren het misschien domme grapjes van de kinderen van het kamp?
Ik trek een borstel door m’n haar en loop naar beneden. Nergens waren briefjes te bekennen.
Ik loop naar buiten en zie nog niemand op het strand. Ik loop richting de keuken en zie dat Niall al bezig was met het klaarmaken van het ontbijt.
‘’goedemorgen’’glimlach ik en snijd het brood. ‘’vanwaar zo vrolijk?’’vroeg Niall. Ik haal m’n schouders op ‘’gewoon’’. ‘’Ik zet het laatste op tafel, dan ga ik me klaar maken’’. Ik knik zie Niall weglopen met kannen sap en beleg voor het brood.
Het kan Niall niet zijn, hij doet nog steeds afstandig. Ik zucht en zet de rest op tafel.
Op de deur hing nog een roze gekleurde parpiertje. Ik loop naar de deur en haal het briefje eraf :
Follow
Een glimlach verscheen op m’n gezicht. Ik loop het hutje uit en zag nog een note op de hutjes zijn op de hutten. Nieuwsgierig volgde ik de notes die over het kamp verspreid lagen.
De briefjes liepen door het bos heen. Even later stopte het. Ik keek om me heen zag dat ik het stukje openveld was waar ik vaak heen ging. Het zag er prachtig uit. Ik glimlach en keek om me heen.
Er was niemand te vinden. Ik keek naar beneden en zie een brief liggen. Ik ging op de grond zitten en maak de envelop open :

Lieve Madison,
Alle briefjes die ik heb geplakt overal waren voor jou. Om op een speciale manier te laten weten dat ik van je hou.
De reden waarom ik je naar deze plek heb gebracht is omdat ik weet dat je het hier prachtig vind, en zo laat ik blijken dat jij prachtig bent.
Ik weet zeker dat je nu niks meer met me te maken wil hebben. En ik begrijp het, ik gedroeg me als een ass de laatste tijd.
Ik wist niet hoe ik me moest voelen. Er ging van alles door me heen. Ik weet dat ik dat niet op jou moest afreageren. Het spijt me heel erg.
Wat er de afgelopen dagen, weken en maanden met me is gebeurd kun je ook niks aan doen. Ik ben hier voor een reden, en ik ben blij dat ik jou heb gevonden.
Misschien laat ik het niet erg blijken de laatste paar dagen maar ik ben echt blij met jou, als vriendin.
We hebben nog maar 2 weken op dit kamp, en ik hoop dat je me kunt vergeven, voor de dagen dat ik vervelend tegen je deed. Het was niet mijn bedoeling.
Ik beloof je dat de laatste 2 weken van kamp onvergetelijk worden.
Als je me wilt vergeven, kom dan terug naar het kamp en ga naar de kano’s, daar zal ik op je wachten.

X