The born

Het was drie seizoenen geleden Mayble (Dochter van Athena) gedood werd door een vreselijke winter. Het hele land was in rep en roer. Hadden ze eindelijk een opvolger als Athena en Savior er niet meer zouden zijn. Twee seizoenen lang leefde ze in rauw en wisten dat de hoop verloren was, maar toen Mayble geboren werd had ze al een afwijking. Ze was ziek en de steen kon haar niet genezen. Toen de winter nacht aankwam. Het stormde verschrikkelijk. Savior en Athena waren die dag naar Butterfire voor een bijeenkomst. De volgende dag toen ze terug kwamen zagen ze het lichaam van Mayble buiten de grot liggen. Ze stierf die dag in de armen van Athena.
Athena wist niet wat haar overkwam en besloot om te verhuizen naar de Lapis toren. Sindsdien leven ze daar met angst dat er ooit nog eens een lid van de familie zou sterven.


Athena

Drie seizoenen na de verhuizing:

Met een gaap werd ik wakker door de zon in mijn ogen. Ik kom gapend overeind en klim voorzichtig uit bed. Ik had mezelf dit keer niet in een draak laten veranderen, omdat ik dan de baby zou verstoren. Ik loop naar het raam en kijk naar de horizon. Buiten waaide het verschrikkelijk en beneden waren ze bezig met de bladeren aan het wegvegen. Savior zag ik er tussen staan. Zo te zien hielp hij mee.
Ik zag hem af en toe naar boven kijken. Zijn blik hield hij vast toen hij me zag staan in bij het raam. Hij maakte een gebaar. Oh, goed dan.
Ik open het raam en verander mezelf in een draak. Ik neem een grote sprong en laat mezelf naar beneden zweven. Zonder terug te veranderen vraag ik: 'Wat is er?' Savior moest omhoog kijken. 'Ik wilde je goedemorgen gebaren,' zei hij. Ik veranderde terug. 'Sav, je weet dat veranderen niet goed is voor de baby,' zei ik en gaf een kus op zijn wang. 'Ach, af en toe veranderen doet niks hoor,' zei hij en ging weer aan het werk. 'Moet ik je helpen?' Vroeg ik. Savior schudde van nee.
Hij trok zijn tuniek uit en zijn duistere teken werd zichtbaar. Ik moest denken aan die tijd dat ik hem zes jaar veroordeeld had in de steen samen met Lexim die helaas overleed toen hij uit de steen kwam. Ik had er nog spijt van. Ik loop op een bediende af en vraag of ik de bezem mocht lenen. Met een verbaasde blik gaf hij de bezem en ik begon de bladeren aan de kant te vegen.
Ik was doodop toen de zon langzaam onder ging. We hadden het hele plein geveegd. Samen met Savior liepen we naar de eetzaal waar we vers fruit en groente voorgeschoteld kregen.
'Athena?' Vroeg Savior die van zijn eten opkeek. 'Ja,' zei ik. 'Hoe ga je haar of hem noemen?' Vroeg hij met en onzekere stem. 'Ik ben aan het twijfelen, maar als het een jongen is word het Lexim. Als het een meisje wordt dan noem ik haar Lapis,' zei ik. Maar toch twijfelde ik. Ik was zelfs bang.
'Wat wil jij?' Vroeg ik ineens. Zelfs hij begon te twijfelen. 'Ik dacht als het een jongen is dat hij mijn naam krijgt, maar als het een meisje is, dacht ik meer aan Lyrona,' zei hij onzeker.
Ik vond dat Savior gelijk had. Ik was moe van het werken en besloot om vroeg naar mijn nest te gaan. 'Ik ga maar eens naar mijn nest,' zei ik. Savior begon te gapen en stond zelf ook op. 'Ik ga met je mee,' zei hij en samen liepen we de deur uit naar onze slaapkamer.
'Het voelt wel raar, straks zijn we niet meer met zijn tweeën,' zei hij. Ik glimlachte en knikte. Gelukkig lag onze slaapzaal dicht bij de eetzaal.
Ik veranderde in een draak en liep naar het nest. Savior deed hetzelfde en kwam naast me liggen. Zijn warme buik kwam op die van mij te liggen. Zijn ademhaling was traag. Ik liet mijn ogen zakken en viel met mijn kop in zijn nek in slaap.

De volgende ochtend werd ik met een vreselijke pijn wakker. Ik brulde het uit. Savior schrok wakker en stootte zijn kop tegen het plafond. Hij bleef steken met zijn hoorns en kwam met moeite vrij. Ik brulde het uit van de pijn en ik wist dat ik de hele toren heb wakker gebruld. Nadat Savior los was hielp hij me met staan, maar door de pijn zakte ik weer door mijn poten. Vele kwamen aangerend. 'Ze moet naar de steen en snel,' brulde Savior. Met moeite kroop ik naar het raam. 'Denk je dat je je terug kunt veranderen?' Vroeg Savior. Ik probeerde het, maar door de pijn kon ik me niet consenteren. 'Het lukt niet,' gromde ik met mijn tanden op elkaar. 'Goed dan gaan we het maar zo proberen.' Hij duwde me het raam uit waardoor ik naar beneden viel. Ik wilde mijn vleugels spreiden, maar dat lukte niet. Savior kwam onder me te vliegen en ving me op. Met moeite vloog hij omhoog naar de toren.

In de toren zag ik dat Savior uitgeput was. Hij lag hijgend bij de rand van het plateau. Ik strompel met vreselijke pijn naar de steen. 'Help me oh moeder,' brulde ik. Een zwakke gloed kwam uit de steen die in het midden zweefde. Onder de steen was een soort put gevuld met heilig water. Athena werd er gefluisterd. 'Moeder ik..' Ik kon mijn zin niet afmaken. Een gedaante in het blauw verscheen en kwam op mijn af gelopen. Ze raakte mijn buik aan. Mijn hele lichaam werd warm vanbinnen en ik voelde geen pijn meer. Slaap nu zei de gedaante en ik viel vredig in slaap.