009~

Sophie Abbie Smith POV
Ik zit in de bus, richting Shopping Centre, het is een halfuur vanaf hier, maar dat is de moeite wel waard, het is een reusachtig winkel centrum vertelde google mij toen ik opzocht waar ik vorig jaar allemaal ben geweest, met een grote grijns zit ik in de rode dubbeldekker -waar ik gek op ben-, ik heb een plaatsje genomen boven in de openlucht, de wind waait door mijn haren en min hartslag word groter.
Met elke straat kom ik dichterbij het winkelcentrum, ik wil zo graag een souvenir mee nemen naar huis, bijvoorbeeld kleding die ze in Holmes Chapel niet hebben maar wel in Londen, na een halfuur glimlachend in de bus heben gezeten sta ik op, ik loop naar de trap en ik stap uit de bus, aan de overkant staat het gebouw en met een grijns steek ik over, van shoppen word ik altijd blij, zelfs als mijn dag tegen valt..
Als ik over heb kunnen steken zonder overgereden te worden kom ik aan de overkant, ik staar een aantal secondes naar het grote gebouw dat voor me staat, tot dat iemand tegen me aan loopt en we samen op de grond vallen. 'I am so sorry bad!, I.. I'm sorry!' Zegt een jongen met bruine ogen en een wit shirt aan.
Hij duwt zich van me af en trekt me omhoog. 'It does not matter, I was also clumsily.' Zucht ik en ik sla de viezigheid van me af en richt me dan op hem, er verschijnt een frons op mijn gezicht. ‘Have I not seen you before?’ Vraag ik en ik kijk naar zijn ogen, hij kijkt me met een schuin hoofd aan en begint dan te lachen.
‘You're the girl from the station, did you found your aunt?’ Vraagt hij. ‘Yeah, well she found me.’ Zeg ik met een grijns hij moet ook grijnzen en opent dan weer zijn mond ‘Haha, happy that you found each other.’ ‘Yes, otherwise I slept that night outside.’ Zucht ik en ik probeer zielig te kijken. ‘So lucky!’ Zegt hij en ik moet lachen, het is eventjes stil maar dan breekt hij de stilte.
‘But I really need that way, I followed my friends.’ Zucht hij. ‘Ha, okay I understand, I was just going in that direction for a souvenir.’ Zeg ik en ik kijk naar het reusachtige gebouw. ‘That is accidental!’ Zegt hij met een vriendelijke lach. ‘Yes coincidence..’ Herhaal ik hem. ‘What's your name?’ Zeg ik als het weer stil word. ‘Liam, you?’ ‘Sophie.’ ‘Nice to meet you.’Zegt hij en we schudden een hand, ik kijk naar de grond en dan weer naar het gebouw. ‘Yes.. I'm gonna go inside.’.

499 woordjes! Reacties Welkom(flower) Ik vind dit hoofdstuk zelf.. best slecht.. maar ze moesten op een of andere manier toch elkaar weer vinden..dus.. =] Dikke kus Iris