007~

Sophie Abbie Smith POV
Samen na onze koffie's lopen Jane en ik terug naar het appartement, onderweg vallen er een paar regen druppels uit de hemel maar niet zo veel als vanochtend, het blijft me verbazen dat de zelfde hoeveel heid mensen nog over straat rennen, ik hoor een bekend piep toontje en ik zoek gelijk in mijn tas mijn telefoon, als ik hem heb gevonden zie ik dat ik een sms heb gehad, mijn dag kan niet meer stuk: Koffie bij starbucks en een sms van je beste vriendin.
New: Hey how is it in London? is the weather better there because here it rains, I feel really shitty because I have throat pain, I hope it goes well with you.. text me xCher
Met een grijns probeer ik haar zo snel mogelijk te antwoorden anders is het zo ongezellig voor Jane, even sta ik stil om het te typen, als ik het verzonden heb loop ik weer achter Jane aan.
Me: It does not rain so much, how stupid you have throat pain, get well soon love you Sophie x
Ik trek de mouwen van mijn vest over mijn pols, ik heb het koud, gelukkig zijn we bijna bij het apartement, Jane heeft me gewaarschuwd net voor we weg gingen, dat ze moest werken en dat ik maar mijn kamer kan klaar maken of tv kan gaan kijken, ik vond het op zich niet erg want rust is ook goed, maar dan ben ik wel alleen en dat vind ik stom, dus ik heb besloten dat we nu naar haar appartement gaan en dat we mijn kamer klaar maken, dan gaat zij weg naar haar werk, krijg ik de huis sleutels en ga ik vrienden maken voor deze week.
‘Jane! You run fast!’ Hijg ik als ik op het zelfde tempo van Jane probeer te lopen. ‘Sorry, but we have to be quick because I'm going right after I've helped you out, that I had told you?’ Zegt ze en ze stopt even met lopen, ik knik.
‘I know, but you walk so fast, I can not run on my heels.’ Zucht ik en ik kijk naar beneden naar mijn pumps, stiekem ben ik blij dat we even gestopt hebben met hard lopen. ‘You do next time sneakers, baby.’ Zegt Jane met een grijns, ik lach maar het is niet zo grappig. ‘Yes yes it will be.’ Mopper ik als ze weer begint te lopen.
Als we na een paar minuten binnen zijn lopen we gelijk door naar de woonkamer, Jane pakt mijn koffer en neemt hem me, ik had eigenlijk meer rust van haar verwacht want blijkbaar heeft ze zo’n enorme haast, ik volg haar naar de werkkamer, waar ze alweer uitloopt om denkens te halen en een schone hoes.
‘Jane, please take a minute to calm you're so busy.’ Zucht ik, ik hoor haar terug komen met een stapel dekens en een hoes. ‘I'm so sorry Sophie but I have a meeting.’ Zegt ze en ze legt de stapel op de houten stoel, ik knik begrijpelijk, Jane pakt de hoes voor de lakens en maakt het bed op, ondertussen heb ik mijn koffer al overhoop gehaald om alles in de lege kast te proppen -wel op een nette manier-. ‘Darling I grab the reserve key for you and then I go.’ Zegt Jane.
Ik zucht en ik volg Jane de woonkamer in, wat heeft ze toch een haast, hopelijk krijg ik dat niet als ik de zelfde baan ga nemen na mijn studie.
‘Here is the key, please handle with care and be careful where you are.’ Zegt ze. ‘Jane calm.’ ‘And if you do not know the way this is the address.’ Onderbreekt ze me en ze geeft me een papiertje. ‘Okay that might be useful..’ Zucht ik. ‘Ah dear sorry I have a sudden meeting, tonight we eat pizza or to make it right.’ Zegt ze en ze streelt over mijn wang, ik kijk haar met een frons aan ‘Not necessarily.’ Zeg ik beleefd. ‘Sophie you should eat something anyway, so we go out to eat, because I have nothing in house.’ Grijnst Jane. ‘So that's the reason!’ Roep ik enthousiast. ‘Bye Sophie Pay close attention at yourself.’ Zegt Jane en drukt een kus op mijn voorhoofd en loopt het appartement uit.
Leuk, nu ben ik alleen thuis, ik ga wel even buiten kijken of ik met mensen kan praten, in de hoop dat ze niet weg rennen net als Jane.

747 Woordjes!, wauw ik schrijf veel in het weekend, =] speciaal voor mijn lezers wat er nu nog weinig zijn =[ maarja, ook omdat ik van schrijven (nou. euh.. typen) hou. =] Dikke Kus Iris.