035 || Beverly Sara Owens

Ik nam mijn dienblad mee en zette er nog gauw een flesje sinaasappelsap op. Zoekend keek ik de kantine rond en ontdekte dat Zayn er nog niet was. Ik zocht een lege tafel en ging er aan zitten. Ik begon rustig op mijn pizza te kauwen en hoopte dat er niet iemand bij me zou komen zitten, ik wou hier gewoon alleen zijn met Zayn. Niet veel later kreeg ik een klopje op mijn schouder en een kus op mijn wang. Ik slikte mijn hap pizza door en draaide mijn hoofd. "Hi Sweetie!" klonk een bekende stem en ik schonk hem een glimlach. Zayn ging tegenover me aan tafel zitten en begon ook te eten. Zes stukken pizza lagen op zijn bord, bij mij maar drie. "How was your day until now?" vroeg Zayn geïnteresseerd en met volle mond. Ik knikte. "It was fine." Op de één of andere manier voelde ik me niet op mijn gemak. Ik snapte niet waarom. Zat iemand me aan te kijken? Ik draaide me om en keek de kantine rond, niemand keek terug. Ik haalde mijn schouders op en klokte mijn flesje naar binnen. "I can't wait until the music lessons." zei ik plotseling. Zayn glimlachtte. "Yeah me too! I'm glad you like it too!" Ik glimlachte terug. "I like to play the guitar and... I don't know singing and stuff." Zayn knikte instemmend. "You know, you should join us after school when we're practising." Ik keek hem verward aan. "We? Practising?" vroeg ik verbaasd. "Yeah. Me and... the band. My friends and I have a sort of a boy band. We really like to sing and we always practise after school. You can come too." Terwijl hij praatte pakte hij zijn laatste stuk van zijn bord. Ik keek een beetje moeilijk naar het laatste stuk van mijn eigen bord. Ik kon dat laatste stuk toch niet meer op. "But... I don't fit in it... I guess..." zei ik onzeker. Zayn schudde zijn hoofd. "Who cares. It's just for fun. You coming?" Even twijfelde ik maar toch knikte ik uiteindelijk. Wat had ik nou te verliezen? Die jongens deden iets wat ik ook geweldig vond, deze kans kon ik eigenlijk niet laten schieten. "Great! We'll meet at four at the music room, okay?" Ik knikte en mijn glimlach werd breder. Zayn keek naar mijn stuk pizza en toen naar mij. "You don't eat that anymore?" Ik schudde mijn hoofd en schoof mijn bord naar hem toe. Blij pakte hij het aan en werkte het in een paar seconden naar binnen. Jezus, wat konden sommige jongens eten zeg!

Ik leunde met mijn hoofd op mijn handen en had moeite mijn ogen open te houden. Het was jammer dat geschiedenis een verplicht vak was, want ik vond er niks aan. Ik merkte dat iemand al een tijdje met een potlood in mijn arm prikte maar ik probeerde er niet op te letten. Na een paar minuten gaf ik er toch aan toe en draaide ik mijn hoofd. "What?!" fluisterde ik een tikkeltje chagerijnig. Het was Yasmin die blij naar me glimlachte omdat ze eindelijk mijn aandacht had. "Don't forget, practising at three point fourtyfive." Het klonk verschrikkelijk zoals het ze het uitsprak en geïrriteerd knikte ik. Ze draaide haar hoofd weer naar de leraar en ik staarde uit het raam. Plots werden mijn ogen groot. Kwart voor 4?! Ohnee. Waarom moest mij dit nou altijd overkomen?!

Hello!

Wow... het is al ongeveer een maand geleden ofzo sinds ik heb geschreven en daar zijn een paar redenen voor:
-Ik had (waarschijnlijk) geen zin
-Ik had het druk (met school, met werk, met huiswerk en andere dingen)
-Ik had geen inspiratie meer
-Ik was Quizlet een beetje vergeten
-Sinds Quizlet alles nieuw heeft snap ik er niks meer van.

Ik vind het niet eens zo veel mooier en het is best onoverzichtelijk, PLUS het duurt lang om te begrijpen hoe alles nou zit.

Nou ik wou dus weer een keer verder gaan schrijven met een verhaal maar ik wist niet zo goed met welke maar aangezien hier altijd veel gereargeerd word dacht ik 'ik kies deze' . Die andere verhalen vind ik niet eens zo leuk meer. Zal ik WEER een nieuw verhaal maken? En deze keer ééntje die goed is? Als jullie ideeën of een mening hebben laat dat dan even weten. Ben benieuwd hoe jullie erover denken...

-xoxo- Sacha