005~

Sophie Abbie Smith POV
Met mijn koffer in mijn handen, loop ik het station in Londen uit, ik zie nergens mijn tante staan maar dan valt mijn blik gelijk op een jongen die net iemand heeft opgehangen, voor de zekerheid ga ik het hem even vragen of hij Jane heeft gezien. ‘Hey, can I ask you something?’ Zeg ik terwijl ik op zijn schouder tik.
Hij draait zich naar me om. ‘I have no time for pictures.’ Zucht hij en wilt zich weer omdraaien. ‘I just wanted to ask if you had seen my aunt, sorry.’ Zeg ik met een frons, hij kijkt me dan aan -nou dat denk ik want hij heeft een zonnebril op- ‘How does she look?’ Vraagt hij, ik grijns en ik kijk om me heen en omschrijf haar.
‘Oh I gotta go, success with search.’ Zegt hij als hij na een kwartier geholpen heeft met zoeken, op zijn mobiel kijkt en dan zich weer op mij richt. ‘Okay thanks.’ Zucht ik hopeloos en hij grijnst. ‘No problem.’ Zegt hij en loopt naar een zwart busje. ‘Bye.’ Roep ik nog naar hem voor hij instapt. ‘See you later.’ Zegt hij en slaat de deur van het zwarte busje dicht. Met een frons kijk ik hoe het busje weg rijd, see you later? hoe bedoelt hij?
‘Sophie!’ Hoor ik een enthousiaste gil achter me, ik draai me om en ik zie een slanke vrolijke vrouw op me af stormen met haar armen in de lucht. ‘Aunt Jane!’ Zeg ik als ze haar armen om me heen slaat en me plet in haar greep. ‘How are you dear?’ Zegt ze als ze me van top tot teen bekijkt met een grijns. ‘Fine.’ Lach ik.
Jane en ik kletsen bij als ik in de auto ga zitten en de gordel om klik. ‘Can I turn on the radio?’ Zeg ik als het gesprek eventjes een tijdje stil valt. ‘Yes, of course, go ahead!’ Zegt Jane met een gebaar, met een grijns klik ik de radio aan en hoor ik gelijk een liedje dat ik wel vaker gehoord heb, en begin ik wild mee te zingen samen met Jane.
Your words don't mean a thing
I'm not listening
Keep walking, all I know is
Mama told me not to waste my life
She said spread your wings my little butterfly
Don't let what they say keep you up at night
Aangekomen in het centrum, stap ik uit de auto en kijk ik gelijk naar het enorme gebouw voor de auto. ‘Wow it is.. it is still a large building..’ Stotter ik, Jane lacht terwijl ze mijn koffer uit de achterbak haalt. ‘We will first look at your room getting ready and then just drink in the main street?’ Zegt ze als ze de kofferbak sluit en de auto opslot klik, ik knik.
Jane loopt voor en ik sleep mijn koffer achter me aan, we komen in het gebouw en gaan verder met de lift, want vier trappen op rennen met een koffer lijkt mij niet verstandig.
‘It's such a crazy day today.’ Zeg ik als Jane eenmaal boven haar appartement open doet en me met een glimlach me aan kijkt, wauw die vrouw kan echt nooit boos worden, altijd vrolijk en aardig. ‘Oh yeah, what happened?’ Vraagt ze nieuwsgierig terwijl ze tegen de deuropening aan leunt.
‘When I was looking for you at the station, there was a guy who helped me with search-’ ‘I did not see a boy?’ Voegt mijn tante toe in het gesprek, zonder me uit te laten spreken. ‘No, he was just leaving when you called me, but he said he would see me later, but he do not know me?’ Zucht ik en ik loop langs Jane en laat me in de woonkamer op de bank vallen, grijnzend volgt ze me en laat ze zich naast me vallen.
‘Your first day in London and you have already an admirer.’ Lacht ze waarna ik haar serieus aankijk. ‘That's not funny.’ Zeg ik met een fake geïrriteerd gezicht. ‘Well yes, but we'll go for a drink.’ Zegt Jane en duwt zich omhoog op mijn been en loopt vrolijk naar de deur en gebaart dat ik moet komen, ik schrik uit mijn dromen en ik sta op.



Oeh, dit was een groot stukje! 710 woorden! Haha Reacties? x