*9*

‘ik blijf bij de Jet’ zegt Natasha. Ik klik de gesp open en stap uit de jet. ‘ik loop met je mee’ Steve stapt uit de jet en bied zijn arm aan. Even kijk ik ernaar. ‘je steekt je arm er door heen’ zegt Steve dan. Ik grinnik even. ‘ik weet het, dit is alleen de eerste keer dat iemand dat doet’ Steve is eventjes stil. Ik steek mijn arm door zijne en we beginnen te lopen. ‘dus vertel eens wat over je’ eventjes kijk ik naar Steve. ‘ik ben hier geboren, had een broertje en woonde samen met mijn vader hier. Mijn moeder is toen mijn broertje is geboren overleden.’ Ik ben even stil en ga dan door. ‘mijn broertje en vader zijn door de aliens vermoord’ Steve kijkt me aan maar ik vermijt zijn blik. ‘het spijt me’ zegt hij zacht. Ik schud mijn hoofd en we slaan af. ‘we zijn er bijna’ ik stop eventjes voor het restaurant. ‘ik moet Chef vertellen…’ ik bijt op mijn lip. ‘dat Aly’ ik schud mijn hoofd. Steve kijkt eventjes van mij naar het restaurant. ‘zal ik het doen?’ ik schud mijn hoofd en open de deur. ‘chef!’ de donkere man komt uit de keuken en kijkt me aan. ‘ik heb het op het nieuws gehoord’ zegt hij voordat ik iets kan zeggen. Hij houdt zijn armen open en ik stoort me erin. Steve staat er een beetje onwennig bij. ‘Captain, bedankt voor het brengen. Ik zorg ervoor dat ze thuis komt’ Steve knikt. ‘als er wat is, kan je altijd bellen’ zegt hij terwijl hij een briefje voor zich uit houd. Chef pakt hem aan en Steve loopt weg.

‘weet je zeker dat ik niet bij je hoef te blijven?’ ik schud mijn hoofd en omhels Chef nog een keer. ‘ik red mezelf, en anders bel ik’ hij knikt en we nemen afscheid. Gelijk als ik thuis ben begroet ik de kat die op de trap zit. Het was een soort van ritueel. Ik had nog steeds geen idee van wie de kat was, maar ik vond het een schatje. Snel open ik mijn deur van het appartement en gooi mijn jas en tas op de grond. Ik wilde het gewoon niet opruimen. Gelijk loop ik naar de koelkast en pak een fles water. Ik ga aan de tafel zitten en bekijk de documenten die ik mee gestolen had.