• Eyes 017

Zuchtend laat ik me op de bank neervallen en sluit mijn ogen, dit was me het dagje wel. Het is zo raar om ineens ergens anders te werken, ik was zo gewend al mijn patiënten te kennen, en nu ineens werk ik met allemaal vreemden en ben ik compleet op mezelf aangewezen.
Ik besluit eerst wat te eten en daarna Caitlin te bellen, ik heb echt behoefte om haar stem even te horen. Al het eten is zo raar hier in Spanje, ik snap helemaal niets van wat er op de verpakkingen staat dus ik moet maar met mijn gezonde verstand dingen inslaan waarvan ik denk dat het wel zal smaken. Zo eet ik vandaag dus een magnetron maaltijd waarvan ik geen idee heb wat het is, maar het was het meest eetbaar van alles wat er in de supermarkt lag. Ik snap zelfs niets van hoelang het in de magnetron moet, dit is echt een ramp. Op de gok, zet ik de magnetron op 3 minuten. Terwijl mijn eten aan het opwarmen is, dek ik de tafel voor mij alleen en zet een lekker muziekje op. Ed Sheeran laat me even alles vergeten wat er vandaag gebeurd is. Mijn wereld bestaat nu gewoon alleen even uit de klanken van zijn stem en mijn lichaam. Met mijn ogen dicht zwier ik door de kamer, mijn gedachten ergens ver weg waar alles mooi is en de zon altijd schijnt. Ik word ruw uit mijn gedachten gehaald door het piepen van de magnetron, klereding. Zuchtend loop ik naar de magnetron, maar hij lijkt het niet snel genoeg te vinden want hij gaat alleen maar harder piepen, ‘hou je bek kreng, ik kom eraan’ mompel ik geërgerd. Ik open het deurtje en een vieze lucht van uien en verbrande paprika’s vermengt met een geur die ik niet ken komt me onmiddellijk tegemoet, gadverdamme. Ik haal het bakje uit de magnetron en breng het naar mijn neus om te checken of de stank er wel echt vandaan komt, gadver, als ik dit vanaf nu moet gaan eten vertrek ik linea directa terug naar Londen, echt dit is het vieste wat ik ooit heb geroken. Eigenwijs mieter ik het maar meteen in de prullenbak, ik bestel wel wat, dit ga ik echt niet eten. Ik start mijn laptop op, en pak ondertussen mijn iPhone uit mijn tas, 4 nieuwe berichten. Nieuwsgierig open ik mijn inbox om te zien van wie ze zijn, Dores, Sarah, Sarah, Drew.
10.59 pm Dores: ‘Hee meis, ik wil je even heel veel succes wensen vandaag op je werk, heb schijt aan al die voetballers, jij bent de beste xxx
een glimlach dans vrolijk over mijn gezicht, wat is het toch ook een schat.
11.15 pm Sarah: ‘Hallo lieve Elena, heel veel succes vandaag op je werk, don’t let them bring you down. Laat ze eens zien hoe leuk je bent! Xxx
De dansende glimlach danst nog vrolijker nu ik dit heb gelezen, ik heb echt de beste vriendinnen die er zijn.
11.20 pm Sarah: ‘Oh, ik vergat nog te zeggen: Geniet ervan, maak er een mooie dag van!’
Wat een doos is het toch ook, jammer dat ik al deze smsjes nu pas zie, nu heb ik er niet zo veel meer aan. Maar het doet wel goed om te weten dat er mensen achter je staan en dat ze in je geloven.
13.18 pm Drew: ‘Elena, ik moet je van pap & mam heel veel succes wensen, ze geloven in je! De groetjes van ons allemaal hier, we missen je.
Wat een lieverds zitten er toch allemaal in Londen, echt ik kan niet wachten om ze weer te zien.
Inmiddels is de laptop opgestart, eens even zoeken naar een bezorgrestaurant in de buurt. Even googlen en je hebt het zo gevonden zeggen ze altijd, en dat blijkt weer eens te kloppen. Je kan hier zelfs je bestelling online doorgeven, ik bestel een lekkere paëlla in de hoop dat ie net zo lekker is als die van tante Beth.

Hello peeps! Oeps een laat hoofdstukje wat een beetje mislukt is maar ik wilde mijn belofte na komen! Willen jullie alsjeblieft die kudoknop kietelen, hij heeft verschrikkelijke jeuk I love y'all!