33.

Als de zaaldeuren open gaan, worden onze voetstappen overstemt door het luide geaplaudiseer van de gasten op het feest. Als ik het goed begrepen heb, is nu letterlijk "iedereen" (dus de hele noordelijke waterstam), feest aan het vieren, omdat wij er zijn.
En omdat Yue er aan komt waarschijnlijk.
Een omroeper doet nog een mislukte om op een tactische manier onze namen om te roepen, maar omdat iedereen zoveel lawaai maakt laat hij het er bij zitten. Uit frustratie kijkt hij naar het prachtige plafond, dat hemelsblauw is, en bedekt is met de meest fantastische figuren.
Net zoals de hele zaal trouwens. Alles straalt twee dingen uit: schoonheid en blauw.
Door het gedrang heen komen we op een open plek in de zaal uit.
De dansvloer. Jeej.
'Leg je hand op mijn heup Bolin,' fluister ik. Vluchtig kijk ik naar mako, korra, Asami en hai, en bij allemaal lijkt het goed te gaan. Dat is tenminste nog iets.
De muziek begint, en ik moet eerlijk zeggen; het gaat goed.
Als andere mensen ook in stromen, waaronder unalaq en zijn vrouw, zucht ik op gelucht. Dan word er tenminste niet meer zo erg op ons gelet.
'Je ziet er betoverend uit weet je dat?' Fluistert Bolin in mijn oor.
'En zo erg is het ook weer niet.'
'Je kan goed dansen.'
'Maar jij bent beter,' lacht hij terug.
Als ik hoor dat de muziek bijna stopt, fluister ik snel nog wat in Bolin's oor.
'Als mijn ogen weg draaien, dan komt Yue er aan.'
Hij glimlacht even.
'Ook al is ze de maan geest, ze zal vast niet zo goed kunnen dansen als dat jij kan.'
'Charmeur.'
Als de muziek klaar is, gaat iedereen weer naar de zijkant van de zaal, zodat Asami, Hai, Mako, Korra, Bolin, en ik nog in het midden van de vloer staan. Precies zoals het hoort (god zij dank heeft Korra nog een béétje opgelet bij haar dans lessen) vormen we weer een keurig nette rij, en worden we naar wat tafels geleid (aang heeft er ook gezeten met Yue's verjaardag), die allemaal op een soort... plateau staan. Het valt te vergelijken met trap treden.
Wij worden naar de hoogste "trap trede" geleid. De ere plekken. Natuurlijk.
Ik wil net naast Bolin gaan zitten, als het me begint te duizelen.
'Gaat het wel?' Vraagt hij bezorgd.
'Yue komt,' weet ik nog net te zeggen.
Ik zie nog net hoe hij het tegen Mako zegt, die naast hem zit. Dan voel ik mijn ogen weg draaien, en sta ik in eens in het ouderlijk huis in de geesten wereld.
'Wel je entree een beetje spectaculair maken he?' Grijns ik tegen Yue.
'En met Bolin zul je je geen andere feest date willen wensen. Geloof me.'

En toen was Asami is aan de beurt voor de verandering
'Vrienden...' Zegt Unalaq terwijl we gaan zitten. 'Ik heet jullie bij deze welkom op het feest dat jullie nog lang zal heugen. Het feest voor onze zuster van de zuider stam en haar vrienden, avatar Korra. En natuurlijk het feest voor de heilige oceaangeest Hai, en zijn zuster, Ling, hier beiden in menselijke gedaante. En natuurlijk voor de allerheiligste maangeest.'
'Die niet lang meer op zich zal laten wachten,' zegt Mako bezorgt.
Ieders blik schiet gelijk naar Ling, die haar hand tegen haar hoofd houd. Als haar ogen in eens fel wit oplichtten, pakt Hai mijn hand vast.
'Niet schrikken zo meteen. Mijn zus en Yue vinden het allebei nogal leuk om er een hele show van te maken.'
Beneden ons beginnen diverse mensen te knielen, zich zelf van geluk sprekend dat ze dit mogen aanschouwen.
Ik... Ik zou willen dat mijn vader dit kon zien.
Dat hij zou kunnen weten dat sturen veel meer in houd dan alleen sturing.
Iedereen aan onze tafel (dat wil dus zeggen: Hai, Bolin, Mako, Korra, Unalaq, zijn gezins leden, en ik) zit verbaasd naar Ling te kijken, wiens lichaam nu half in de lucht hangt, een fel wit licht uitstralend.
Dan word het licht in eens nog feller, en zien we Ling niet meer.
Langzaam zakt er een meisje terug op de grond, ze is hoogstens zestien. Haar haren zijn witter dan de witste sneeuw, en haar jurk is zelfs nog witter.
Netjes land ze met twee voeten op de grond, en het witte licht neemt af. Haar huid krijgt een bruin getinte kleur, zoals iedereen heeft bij de waterstam, en ze maakt een buiging naar Unalaq, die nu ook rechtstaat.
'Het doet me goed om weer terug bij mijn volk te zijn.'
'Het is een eer om u te mogen ontmoeten,' zegt Unalaq.
Ze gaat naast Bolin zitten, die een hoofd krijgt als een biet. Hai tikt me op de schouder.
'Ik zei het toch? Redelijke show he?'
Ik knik. 'Ja... Zoiets zie je ook niet elke dag.'
Dat je met de oceaangeest zit te praten eigenlijk ook niet.
'Vanavond viert de hele noordelijke waterstam feest!' Gaat Unalaq verder. 'De avatar, en de geesten des heiligen bevinden zich in ons midden. Deze avond zal men zich nog lang heugen! Kijkt u nu met plezier naar de demonstratie van meester Noton met zijn twee beste leerlingen!'
Drie mensen staan op, en lopen naar een soort verhoging. Vanuit de verhoging halen ze drie water ballen.
'Dit heb ik echt gemist,' zegt Hai naast me. 'Zulke grote feesten had je alleen vroeger.'
Ik glimlach. 'Had je is bij mijn ouders moeten komen, die gaven pas grote feesten.'
Gelijk voel ik me somberder. Ik had me voorgenomen om niet meer aan ze te denken, met name mijn vader.
'Ling heeft het me vertelt van je vader. Dat spijt me voor je.'
'Hoeft niet.'
Als de demonstratie van meester Noton en zijn leerlingen klaar is, gaan we aan het banket. Best lekker eigenlijk, dat traditionele waterstam eten.
'Maar heb jij nou serieus in een vis gezeten?' Vraag ik aan Hai.
'Soort van. Die vis staat voor mijn 3\4 menselijkheid. Eigenlijk zwerf ik altijd zo'n beetje door de hele noordelijke waterstam rond. Mijn zussen en broer kunnen de vis gebruiken om me bij zich te roepen.
Terwijl iedereen bijna klaar is met eten, tikt de ceremonie meester met zijn staf op de vloer.
'De volgende dans begint.'
Hai rijkt me zijn arm. 'Zullen we?'
Nou ja... Ook al mag hij (volgens Ling dan) in een vis vast gezeten hebben, hij kan best goed dansen.
'Met alle plezier.'
Vanuit mijn ooghoeken zie ik ook Bolin en de maangeest naar de vloer lopen. Bolin is overduidelijk reuze zenuwachtig.
'Hoe zit dat nou eigenlijk precies met de maangeest? En Ling had het over een avontuurtje van jou en avatar Aang tachtig jaar geleden...'
Terwijl de dans begint, lacht hij naar me.
'Och... Tijdens de honderd jarige oorlog wilde een vuurnatie generaal de maangeest vermoorden. Dat was hem helaas gelukt,' zegt hij triest. 'Maar de toen malige prinses van de noordelijke waterstam, prinses Yue, was bij haar geboorte aangeraakt door de maangeest, omdat ze ernstig ziek was. Toen de maangeest dood was, legde ze haar handen op hem, en gaf haar leven terug aan de maangeest. En zo werd zij dus de maangeest.'
'Een moedig iemand.'
We maken een draai, en hij legt zijn hand op mijn schouder.
'Ik zal je zometeen weer moeten afstaan,' zucht Hai triest. 'Volgens mij aan Mako, als ik het zo zie.'
'Goed.'