O5. I'm pretty messed up

Ik zuchtte opgelucht toen het verlossende geluid van de bel klonk. Ik stopte mijn spullen in mijn tas en liep het lokaal uit. Ik liep naar mijn kluisje en pakte mijn boeken en mijn jas. 'Hey,' zei een stem naast me en ik keek op. 'Hey,' zei ik wat achterdochtig terug toen ik Louis zag staan. 'How are you?' vroeg hij. 'Good, thank you,' zei ik en ik sloot mijn kluisje weer, 'I saw you are close with Harry,' zei hij. Ik haalde mijn schouders op. 'We met on our vacation in France, but we are't really close,' zei ik. Louis leek met niet te geloven. 'Let me tell you something! Soccer is really important for us, so don't mess with Harry,' zei Louis voor hij zich omdraaide en weer weg liep. Hij liep Harry bijna omver, die hem verbaasd nakeek. 'What was that about?' vroeg Harry. 'Nothing,' wuifde ik het weg. 'Olivia, I am really sorry, but I forgot I had soccer practice. You can watch if you want and I can take you home after practice,' stelde hij voor. Ik schudde mijn hoofd. 'I'll take the buss,' besloot ik. 'Are you sure. Otherwise I skipp practice today.' Mijn ogen werden groot. 'No, you have to go. It doesn't matter,' zei ik. 'You sure?' vroeg hij nogmaals. Ik knikte. 'Now go, before you're late,' zei ik. Hij grijnsde. 'Thanks Olivia.' Harry drukte een kus op mijn wang en ging er toen vandoor. Verbaasd staarde ik hem na terwijl ik met mijn hand naar mijn wang ging. Daar had hij mij echt een kus gegeven. Ik liep de school uit trok mijn capuchon over mijn hoofd. Een paar plukken haar bleven eigenwijs op mijn schouders liggen. Ik liep naar de bushalte en ging in het hokje zitten. Wat een pokkenweer. Na een klein kwartiertje had ik het ijskoud, maar gelukkig kwam de bus aanrijden. Ik kocht een kaartje en ging zitten. Ik gedachten staarde ik uit het raam. Wat bedoelde Louis nu precies? "Don't mess with Harry" waren zijn woorden geweest. Alsof ik ervoor had gekozen om met Harry om te gaan. Ja, ik vond zijn aandacht fijn. Het leek of Harry me nergens op veroordeelde. Ik was gewoon Olivia voor hem. Het maakte voor hem niet uit dat ik verlegen, onzeker en dat bij mij alles altijd om school draait door de druk van mijn moeder. Bij Harry kon ik mezelf zijn. Het was fijn. De bus stopte bij mijn halte. Ik bedankte de buschauffeur nog voor ik uitstapte. Ik dook nog iets dieper in mijn jas en deed mijn handen in mijn zakken. In liep het laatste stukje naar huis en kon het gelukkig makkelijk vinden. De warmte omarmde me toen ik de woonkamer in liep. Ik gooide mijn tas op tafel en opende de koelkast. Ik schonk een glas cola voor mezelf in en ging op de bank zitten. Ik schopte mijn schoenen uit en trok mijn benen op. Waarom voelde ik me nu zo rot van binnen? Omdat Harry me toch niet had thuisgebracht? Was ik na twee dagen al aan die jongen gehecht? Dat kon toch niet. Morgen zou ik ook gewoon de bus naar school nemen. Ik zou zo min mogelijk contact houden met Harry, dat was het beste voor ons allemaal. Ik glimlachte even om mijn beslissing kracht bij te zetten. Ik nam nog en slok cola en staarde naar buiten. De regendruppels gleden over het raam naar beneden. Ik schrok op toen ik mijn telefoon voelde trillen. Ik haalde hem uit mijn broekzak en opende het sms'je.

Are you home safe? I so sorry that I couldn't bring you home. Shall I pick you up tomorrow? X

Ik slikte. Waarom was hij nu zo lief, zo bezorgd. De gedachte dat ik hem af moest wijzen stak. Waarom zou ik eigenlijk? We doen toch niks verkeerd? We zijn gewoon vrienden. Wat zou Louis doen als ik nog gewoon met hem omging? Was hij tot erge dingen in staat? Zo zag hij er niet uit. Eerder een beetje dom. Maar dat kon altijd schijn zijn. Ik besloot het toch even af te houden.

I'm home safe. I take the buss tomorrow. X

Na een kleine aarzeling drukte ik op verzenden. Nu kon ik niet meer terug. Ik dronk het laatste beetje cola op en stond op. Ik zette het glas in de vaatwasmachine en pakte mijn schooltas. Ik liep naar mijn kamer en drukte mijn laptop aan. Ik zocht mijn juiste boeken maar werd onderbroken door het getril van mijn telefoon. Opnieuw een sms'je van Harry.

Are you mad at met? I told you I was sorry. I won't let you down tomorrow. X

Ik beet op mijn lip. Wat moest ik hier nu weer op zeggen. Ik besloot niet te antwoorden en stopte mijn telefoon weer terug in mijn broekzak. Ik logde in op mijn account en vervolgens op msn. Ik opende mijn boeken maar zag een chatvenster openspringen. Natuurlijk, Harry.

Harry says:
Hey. You still mad?

Olivia says:
No I'm not mad. I never was. I just wanna take the buss tomorrow

Harry says:
Why? I don't mind picking you up. I even like being with you

Olivia says:
I have to go. Sorry!

Ik logde uit en voelde me meteen schuldig. Dit was laf, heel laf. Ik zuchtte diep. Waarom was dit nu allemaal zo lastig. Ik boog me over mijn boek Engels en begon de opdrachten te maken. Toch kon ik me niet echt concentreren. Mijn gedachten dwaalden af naar Harry. Was ik niet erg gemeen geweest? Hij probeerde alleen maar aardig te doen, en ik was zo gemeen tegen hem. Ik jaagde de enige vriend die ik hier had weg. Way to go Olivia. Ik schrok op van de bel. Ik stond op en liep de trap af. Ik opende de deur en beet op mijn lip toen ik Harry zag staan. 'What are you doing here?' vroeg ik. 'I cleary did something wrong and I wanna know what,' zei hij terwijl hij naar binnen liep en de deur achter zich sloot. Ik opende mijn mond om er iets van te zeggen, maar sloot hem toen weer. 'Do you want something to drink?' vroeg ik toen maar. 'Love to,' glimlachte hij. Ik liep naar de keuken en Harry volgde me. Ik maakte twee koppen warme chocolademelk klaar en leunde tegen het aanrecht aan toen ik wachtte tot de magnetron klaar was. Ik keek Harry afwachtend aan, maar het zag er niet naar uit dat hij ging praten. De magnetron gaf met een piep aan dat hij klaar was en ik pakte de twee dampende mokken. Ik zette ze op de tafel neer en ging zitten. Harry ging tegenover mij zitten en nam voorzichtig een slok. 'So...' probeerde ik een gesprek op gang te brengen. 'Why are you ignoring me?' vroeg Harry. 'I am not ignoring you,' zei ik. 'True,' gaf Harry toe. 'But why can't I pick you up tomorrow? Has it something to do with Louis?' Ik schrok en wendde mijn blik af naar mijn handen, die mijn mok chocolademelk omklemden. 'What did Louis tell you?' vroeg Harry nu op een dwingende toon. 'Nothing,' zei ik. 'Liar!' Ik keek met een ruk op naar Harry. 'Excuse me?' 'You're lying. I can see it.' Ik zuchtte diep. 'He told me: "don't mess with Harry"' Ik probeerde luchtig te klinken, maar mijn poging mislukte. 'Why would he tell you that?' Ik haalde mijn schouders op. 'Soccer was really important to both of you, he said.' 'It is, but I don't get what it has to do with you,' dacht Harry hardop na. 'I'm distracting you,' zei ik zachtjes. 'That's not true.' 'If you say so.' Harry was even still. 'I think it's better when we take a break or something. After your championshipsgame, we reconsider it,' stelde ik voor. 'No,' zei Harry. Ik zuchtte. 'Why do you want everything to go your way? Did you even listened to what I said?' 'Yes, I did. But I want to be friends with you, and Louis has nothing to say about that,' legde Harry uit. Ik zuchtte. 'I want to be friends with you to, but I am afraid,' zei ik zachtjes. 'Louis won't hurt you,' zei Harry meteen. Ik schudde mijn hoofd. 'I am afraid that someday you will leave. I never had a real friend. I don't wanne be left behind when someone better comes around,' probeerde ik mijn gevoelens zo duidelijk mogelijk uit te leggen. 'I will never leave you Olivia, I promise,' zei Hary en hij pakte mijn handen vast. 'I am pretty messed up, aren't I?' 'No you aren't messed up. You only think you are,' zei Harry en hij kneep even in mijn handen. Ik keek hem aan en glimlachte kleintjes. 'I think I go. I will pick you up at eight tomorrow,' zei Harry terwijl hij opstond. Ik volgde zijn voorbeeld en liep met hem mee naar de voordeur. 'Thank you,' fluisterde ik zachtjes. Hij glimlachte en drukte opnieuw een kus op mijn wang. 'You're welcome Olivia.'