15. Claire

Claire pov.

Ik zie nog net hoe Louis zo snel mogelijk bij me weg probeert te zwemmen als ik nogmaals onder wordt geduwd. Proestend kom ik boven water en kijk achter me. De bruine ogen van Liam kijken me aan. Nu is het oorlog !
Ik roep de meiden in het zwembad en we gaan er allemaal op af. Louis gilt als hij ziet hoe dicht ik hem op de hielen zit. Ik lach en duik onder water. Ik neem zijn voet vast en trek hem onder water. Als hij lang genoeg onder is gebleven laat ik hem los en kom lachend terug boven, maar.. Louis blijft drijven, maar komt niet meer boven! Mijn triomf neemt plaats voor angst en ik trek wild aan zijn arm.
“Louis! Louis!” gil ik, maar tevergeefs. Hij blijft omgekeerd liggen. Net als ik bijna begin te huilen, draait hij zich opeens om, waardoor ik met een gil bij hem vandaan spring.
“Haha! Je had je gezicht moeten zien!” grijnst hij. Ik steek mijn tong uit en kijk hem serieus aan.
“Niet grappig Lou!” zeg ik. Gespeeld boos draai ik me om en zwem terug naar de rand van het zwembad. Maar van binnen lach ik het uit. Blijkbaar kan ik goed acteren want Louis trapt erin en zwemt bezorgd achter me aan.
“Claire, het was om te lachen. Ik bedoelde het niet zo. Alsjeblieft claire.Wees niet boos, ik doe alles voor je!.” zegt hij. Met een lachje draai ik om.
“Oh, is dat zo?” grijns ik. Louis kijkt me vreemd aan, maar knikt.
“Goed, ik bedenk nog wel iets.” Lach ik en weer draai ik om, om deze keer wel echt uit het water te komen. Ik haal een grote handdoek uit mijn tas en laat me drogen door de zon, terwijl ik diep nadenk over een opdracht voor Louis. Hij zou het zwaar te verduren krijgen. Wacht maar af!