De eerste nacht

Lynn kroop onder de dekens. Het bed was lekker warm. Ze was ook heel moe.
Dane had alle kamers laten zien. Ze hadden met z'n alle gegeten.
Ze dacht aan iedereen.
Amy mompelde in haar slaap. Het was best wel irritant, maar ja.
'Lynn...' hoorde Lynn ergens. 'Lynn... Ik heb hulp nodig... Alsjeblieft...' een zachte meisjesstem fluisterde in Lynns oor.
Lynn dacht dat ze het zich verbeelde, dus sliep ze snel.

'Lynn... Alsjeblieft...' Lynn droomde. Het was pikzwart voor hun ogen. Langzaam verscheen er een blank meisje met groene ogen en zwart krullend haar in de duisternis. Haar ogen stonden bedroefd.
'Lynn... Asjeblieft! Ik ben hier alleen. Alleen jij kan me helpen. Vertel dit alleen aan degene die je kan vertrouwen. Maar vertrouw niemand zomaar. Alsjeblief Lynn... Alsjeblieft...'

Zwetend werd Lynn wakker.
'Dat meisje...' fluisterde Lynn.
'Hallo!' riep Amy. 'Hoezo maak je me wakker?'
Lynn keek haar niet-begrijpend aan.
'Ja, je praat in je slaap. Ik hoorde iets van "alleen jij kan me helpen" en "vertrouwen..." is er iets?'
'Eh nee...' zuchtte Lynn. 'Ik ga slapen, welterusten Amy.'
'Weltrusten.'