002~

Sophie Abbie Smith POV
Ik zit op mijn fiets, net sla ik de bocht om van de straat waar de school staat, rustig steek ik over met het gevoel dat mensen naar me kijken, maar als ik dan de volgende straat uit ben en ondertussen muziek heb opgezet begin ik te trappen, zo hard ik kan.
Om al mijn emoties te verliezen, om een lach op mijn gezicht te krijgen, ik heb expres mijn muziek op zijn aller hoogst gezet omdat ik weet dat ik straks langs ene autoweg moet, ik blijf trappen al de tiende straat, nu nog het meer over en ik ben thuis, bij het begin van de brug verschijnt er een glimlach op mijn gezicht.
Let's go
Crazy crazy crazy till we see the sun
I know we only met but let's pretend it's love
And never never never stop for anyone
Tonight let's get some
And live while we're young
Nadat ik een tijdje vals heb mee gezongen worden mijn benen moe van het fietsen, als ik terug kom van Londen is mijn scooter klaar, want nu is die bij de garage, ik ga in een comfortabeler houding zitten om het langer vol te kunnen houden op mijn fiets, tenslotte ben ik al een stukje verder, dichter bij mijn huis, dat ik straks een weekje moet missen, het is zo ver, ver van mijn vrienden en hang plekken, starbucks is geen erg punt want die hebben ze vast ook wel in Londen.
Als er -ik weet niet hoeveel- nummers zijn gespeeld sta ik voor mijn deur, ik zet mijn fiets in de garage en ik zet hem op slot, ik sluit de deur en ik loop via de achtertuin naar de achterdeur van het huis, mijn schooltas begint zwaar te worden op mijn schouderblad en ik laat hem dus ook gelijk vallen als ik de deur open trek. ‘I'm home!’ Schreeuw ik.

Ik ben slecht in dit stukje sorry, =S oh en 1D komt er binnekort ook in voor met hun POV's ! x