De 100e Hongerspelen - 102

“Oké, ik ga ook slapen. Tot morgen.” Katniss liep de kamer uit. Adriënne riep haar terug.
“Je moet de deur op slot doen.”

“Oh kom nou, ik weet heus wel dat je zo ook hier blijft.”
“Jij wel, maar anderen niet. Vergeet niet dat het zelfs hier vol camera’s hangt, het moet echt lijken.”
“Juist ja, dus ze hebben vanavond ook alles gezien en hebben daar hoegenaamd geen problemen mee? Of keken ze toevallig even weg?”
“Peli heeft gezegd dat er voor gezorgd was dat de beelden van vanavond niet in verkeerde handen kunnen vallen. Doe nou maar gewoon alsof ik een echte gevangene ben, dus ook met deuren op slot enzo, oké?”
“Doe maar, Katniss”, vond ook Peeta. “Er is hier altijd wel iemand in het appartement om haar eruit te laten als het moet.”
“Goed dan”, stemde Katniss in. Ze deed de deur op slot en ging zelf slapen. Peeta zou nog even naar Effie te gaan om te vragen wat er intussen gebeurd was.

Odette kreunde slaperig toen iemand haar wakker schudde.
“Wasser?”, gromde ze.
“Adan”, zei een meisjesstem kort. Odette was meteen wakker en herkende Parel. Meteen kroop ze uit haar slaapzak.
“Wat is er?”
“Hij heeft even geslapen en is nu weer wakker. Hij heeft honger en hij vergaat van de pijn.”
“Heb je hem al iets gegeven om te eten?”
“Nee.”
“Haal een banaan.” Odette haastte zich naar Adan.
“Odette?”, vroeg Adan zacht.
“Ja Adan, ik ben het. Parel is wat te eten gaan halen. Ik ga even naar je wonde kijken, goed?”
“Pijn”, kreunde hij.
“Ik weet het, Adan. Hij heeft je goed te pakken gekregen”, zei Odette. Parel kwam terug met een banaan. “Wacht anders nog even, ik ben bang dat het er anders weer uitkomt. Parel, haal even de zaklamp en de EHBO-doos, wil je?” Odette begon het verband dat ze had aangelegd los te maken.