Deel Een: Zeventien

“Met wie skype je?” vroeg Liam nieuwsgierig. Ik keek op van mijn laptop.
“Mijn moeder,” zei ik kortaf.
“Je hebt wel erg veel contact met je moeder, de laatste tijd,” zei hij achterdochtig. Liam was een geweldige jongen, maar af en toe was het irritant dat hij werkelijk alles zag, en dan ook slim genoeg was om een bij een op te tellen. Hij liep naar de bank en keek naar de laptop. Ik beet op mijn lip en zag dat Tess hetzelfde deed.
“Hoi,” zei ze. Ze stak haar hand even omhoog bij wijze van groet.
“Hallo.” Liam keek verbaasd en trok zijn wenkbrauwen op naar mij. “Wie is dat?”
“Tess,” antwoordde ik.
“En wie is Tess?”
“Zij.” Ik gebaarde naar de computer. Liam keek me aan met een niet-grappig-blik.
“Tess is een goede vriendin van mij,” zei ik dus maar, aangezien hij duidelijk geen genoegen zou nemen met de korte antwoorden die ik net gaf.
“Oh ja? Wat leuk! Waarom heb je nooit iets over haar verteld?” zei hij bestraffend.
“Omdat ik haar pas twee weken ken,” verklaarde ik.
“Twee weken?” Hij knipperde even met zijn ogen, en toen verschenen er pretlichtjes in die bruine rondjes. “Wacht eens even, is zij die Beautiful_Eyes?”
Ik werd een heel klein beetje rood. “Klopt.”
“Oke, dan laat ik jullie nu wel even alleen. Maar straks wil ik het hele verhaal horen!”
Daar was Daddy Direction weer.
“Goed, papa,” zei ik braaf. Liam en Tess schoten tegelijk in de lach en ik lachte vrolijk mee. Liam liep hoofdschuddend weer weg.
“Sorry daarvoor,” zei ik tegen Tess.
“Het geeft niet. Hij is aardig,” grijnsde ze.
“Ik weet niet…” Ik deed alsof ik heel hard nadacht, en blijkbaar had Liam dat door.
“He!” riep hij vanaf de keuken.
“Sorry, LiLi!” lachte ik.
“LiLi?” vroeg Tess verbaasd.
“Ja, dat is Sam’s koosnaampje voor hem. Liam noemt haar babe, en het ergerde haar dat ze geen bijnaam voor hem had. Hij is er niet echt blij mee,” legde ik grinnikend uit.
“Liam en Sam zijn behoorlijk serieus, niet?”
Ik knikte. “Ik wacht nog steeds op het moment dat ze ons vertellen wanneer ze gaan trouwen.”
“Dat komt voorlopig echt nog niet, Haz!” riep Liam weer.
“Mag ik alsjeblieft even met Tess praten zonder onderbroken te worden?” vroeg ik geergerd.
“Sorry Haz.” Hij liep de woonkamer weer in, waardoor we niet meer hoefden te schreeuwen. “Maar zoals ik al zei, dat moment komt voorlopig echt nog niet. We zijn immers nog tieners.”
“Sorry, LiLi,” grijnsde ik. Ik zette grote puppy-ogen op toen hij me geirriteerd aankeek, waardoor hij met zijn ogen rolde en zijn aandacht op de tv vestigde.
“Ik neem je wel even mee naar boven,” zei ik tegen Tess. Ik pakte mijn laptop en liep naar de trap.
“Geen gekke dingen doen, he?” riep Liam me na. Ik besloot er niet op in te gaan. Tess lachte.
“Jullie zijn in het echt net zo gestoord als in de filmpjes,” merkte ze op. Ik grijnsde naar haar.
“We zijn tienerjongens, wat dacht je dan,” zei ik plagend.
“Hm, je hebt gelijk. Maar ik ben ook een tiener, en zo gek als jullie ben ik niet met mijn vriendinnen.”
“Misschien moet je daar gewoon een jongen voor zijn?” opperde ik.
“Zou kunnen. Hoe zit het nu eigenlijk met Lou en jou?” vroeg ze opeens.
“Wat, dat Larry Stylinson-ding?” vroeg ik.
“Uhuh.” Je kon duidelijk zien dat ze een beetje nerveus was, alsof ze iets zei dat eigenlijk niet mocht. Wat maakte het nou uit? Het gedrag van Lou en mij tegen over elkaar was inderdaad wel wat vreemd, dus zo gek was het niet dat ze het vroeg.
“Nee hoor. Hoewel ik van Lou wel een beetje twijfel of hij hetero is of niet,” gaf ik toe. “Vind je het jammer?”
Tess grinnikte. “Een beetje wel. Jullie zijn schattig samen.” Ze werd rood.
Ik moest lachen. “Vind ik ook,” knipoogde ik.