The Patient

"Goedemorgen, dokter Blake." Ik knikte vluchtig naar de zuster en pakte de medische dossiers aan van Peggy, de receptioniste, die ze van achter de balie aangaf. Ik moest naar kamer 210. Terwijl ik erheen liep, las ik het dossier van de patiënt die daar nu lag, door. Een vrouw van achtenzestig met hartproblemen. Ruth Henderson heette ze.
Het bleek een lief, dankbaar vrouwtje te zijn die de zorg voor haar nichtje al jaren geleden op zich had genomen nadat de ouders waren opgekomen bij een brand.
"En ze slaat zich overal kranig doorheen," kwebbelde Ruth vrolijk door. Ik knikte alleen maar, ik was bezig met een infuus. Toen ik opkeek, zag ik tranen in haar lichtbruine ogen. "Maar wat als ik nou doodga? Dan heeft die arme schat helemaal niemand meer!"
Ik legde mijn hand op die van haar.
"Het komt goed," beloofde ik.

Twee dagen later moest ik weer naar Ruth met de uitslagen van een paar onderzoeken. Ze had teveel cholestrol in de bloedvaten bij haar hart, dus het werd een bypass-operatie. Met mijn ogen gericht op de resultaten, sloot ik de deur achter me.
"Goedemorgen, mevrouw Henderson," zei ik en keek op.
Bij het bed zat nog iemand. Een prachtige jonge vrouw, met helderblauwe ogen en lange, blonde haren. Er lag een verdrietige glimlach om haar lippen. Ruth merkte de stilte die er viel op en besloot die maar op te vullen:
"Kijk eens Danny, dit is nou dokter Blake. Dokter Blake, dit is mijn nichtje Daniëlle," zei ze vol trots.
Daniëlle stond op en gaf me een hand. "Bedankt dokter, dat u zo goed voor haar zorgt," zei ze zacht. Haar hand was koel en zacht.
"Dat zit wel goed, hoor. Ik ga de resultaten van de tests met haar doornemen, wilt u daar bij blijven?" vroeg ik vriendelijk. Daniëlle aarzelde even, maar knikte toen toch.
De resultaten waren niet heel schokkend in vergelijking met de mededeling dat Ruth geopereerd moest worden. Haar ogen werden groot en ze hapte naar adem. Daniëlle keek nadenkend naar de grond.
"Echt niet!" zei Ruth plotseling vastbesloten. "Wie moet er voor jou zorgen als het misgaat?"
Daniëlle zuchtte. "Ten eerste: Je gaat eerder dood als je het niet doet. Ten tweede: ik ben al vierentwintig, ik woon al op mezelf en ik kan dus prima voor mezelf zorgen," somde ze op en keek uitdagend naar haar tante.
"Ze heeft gelijk," mengde ik me in de discussie. "Deze operatie zal eerder levensreddend zijn dan dodelijk."
Ruth schudde heftig haar hoofd en keek toen zo bezitterig naar Daniëlle, dat ik er helemaal kriebelig van werd. Ik vroeg me af hoe erg ze onder de plak van haar tante zat. Pas toen Daniëlle begon te dreigen dat ze niet meer langs zou komen bij haar tante, gaf Ruth toe en tekende de nodige formulieren.
Daniëlle rolde met haar ogen toen we de kamer uitliepen en Ruth nog vroeg of ze morgen weer even langs zou komen.
"Ze is lief hoor, maar ze is zó overbeschermend," zuchtte Daniëlle en haalde een hand door haar haren.
Ik glimlachte. "Waarschijnlijk gaat de operatie dit weekend al plaatsvinden, dus dan heb je even rust."
Ze grijnsde. "Bedankt. Dag dokter Blake."
"Dag Danny," zei ik nog voor ik wegliep.

Ruth lag nu op de herstelafdeling, een week na de operatie. Ze had nog een beetje koorts n voelde zich niet helemaal lekker, maar de operatie was prima verlopen. Ik keek steeds meer uit naar de dagen waarop Danny langskwam.
Twee weken na de operatie mocht Ruth alweer naar huis en werd ik uitgenodigd om bij haar te komen eten, als bedankje.
Danny, die nu tijdelijk bij haar woonde om voor haar te zorgen, had Italiaans gekookt. Tijdens het eten voelde ik haar blauwe ogen steeds mijn kant op glijden. Het werd me ook heel duidelijk dat Ruth haar nichtje zo dicht mogelijk bij zich wilde houden, aangezien Daniëlle haar enige familie was. Dat was ook de reden dat ik haar pas uitvroeg toen we bij mijn auto stonden.
"Lijkt me leuk," glimlachte ze. Ik voelde me in één klap tien keer lichter.
"Dag Matthew," zei ze en gaf me een kus op mijn wang, voor ze naar binnen liep.
"Dag Danny," mompelde ik als verdoofd.

Nog geen twee jaar later trouwde een zesentwintig-jarig meisje dat als psychologe werkte met een dertig-jarige dokter. Daniëlle Henderson was vanaf toen Daniëlle Blake.