Een onmogelijke opgave

''Wist ik nu maar waar we in moeten...'' ik zucht.
''Of we vliegen gewoon omhoog'' hoor ik Anika zeggen, die nog gewoon logisch lijkt te denken.
Waarom ik daar niet eerder aan gedacht heb...
We vliegen omhoog.
Eindelijk vliegen we hoog genoeg om boven de muren uit te kijken, bos, bos en nog bos, bomen zover het oog reikt.
Althans, dat leek het op het eerste gezicht.
Ver, heel ver weg lag een meer, dat bijna onzichtbaar was vanwege de mist.
Dat herkende ik uit duizenden: het mistige meer, natuurlijk!
Eva en Anika moesten het meer ook gezien hebben, anders zouden ze er nu niet heen vliegen.
Ik wilde het ook doen, toen plots een fluisterende stem op het plein zegt: ''Kom hier, beschermer, ik moet je iets vertellen, iets heel belangrijks''
Ik kijk om, naar het plein.
Er staat een magere, donkerbruine cerberus, een hond met drie koppen.
''Waar wacht je nog op?'' roept Eva enthousiast naar me toe. ''We kunnen terug naar de zuil en...''
Ik voel hen dichterbij komen.
Zelf land ik voor de cerberus.
''Wat is er''
''Daar, die tunnel, je moet erin'' een rilling gaat over zijn lijf.
De cerberus kijkt me aan, hij wordt ineens pikzwart, en komt op me af stormen, zijn bek wijd open, als zijn tanden mijn been raken, gaat hij in rook op.
Eva en Anika landen ook op het plein.
''Wat zei hij?'' vraagt Eva.
''Is die slecht?'' vraagt Anika.
Ik wrijf over mijn been.
''Ik geloof van wel, hij zei dat ik die tunnel in moest''
''Dus moeten we er niet in'' zei Eva zelfverzekerd.
Ik knik.
We vliegen weer omhoog, op weg naar het mistige meer.
Een vreemd gevoel vult mijn maag.
Dan plots schiet er een zichtbare geest op Eva af, en drukt haar tegen het plein.
Ik vlieg op de geest af, wordt weer terug Shade, neem er kort bezit van en weet hem weg te jagen.
Weer een andere geest duwt Anika tegen de grond.
Ook die weet ik even later weg te krijgen.
Snel komen er meer geesten.
Even later zijn we van alle kanten omsingeld, wat we ook doen, de geesten zitten overal, en we kunnen niet bewegen.
Tot plots de geesten ergens wegschuiven, en een weg maken naar één van de tunnels, die die de cerberus aanwees.
We worden gedwongen erin te gaan, tot ze ons erin gekregen hebben.