063.

Isa POV
De jongens doen raar, eerst belt Louis naar Liam die vervolgens een heel raar gesprek voerde. Daarna moesten Louis en Zayn opeens weg. Vervolgens komt Zayn na een half uur weer terug om Harry te halen. Verbaasd kijken Harry en ik Zayn aan “iets met het management” mompelt hij zonder ons aan te kijken. “als er iets is moet je me meteen bellen, oke?” fluistert Harry voordat hij met Zayn mee gaat. Ach, het zal vast wel iets belangrijks zijn want anders gaat het management niet op hun vrije dagen bellen. Opgekruld lig ik op de bank voor me uit te staren. Marco Borsato galmt nog steeds door de boxen, misschien moet ik straks een van de jongens vragen of ze een paar andere liedjes op hun laptop willen zoeken. Dadelijk als ze terug zijn ga ik dat vragen, voor de afwisseling. Alleen maar Marco Borsato gaat uiteindelijk toch ook vervelen. Geduldig lig ik te wachten, vreemd genoeg ben ik opeens heel erg rustig. De leukste herinneringen met mijn familie komen naar boven en voor heel even vergeet ik de pijn die er eigenlijk bij hoort.

Het duurt lang voordat de jongens terug komen. Heel erg lang zelfs. Na bijna een uur komen ze dan toch een voor een terug. Hun gedrag verraad dat er iets mis is, ze weten zich geen houding te geven en er hangt een ongemakkelijke sfeer in de ruimte. Vragend probeer ik ze allemaal aan te kijken maar stuk voor stuk ontwijken ze mijn blik, duidelijk met opzet. Zayn is de eerste die het opgeeft en gestresst naar buiten loopt om een sigaret te roken. Louis pakt zijn laptop weer op zijn schoot en Harry trekt me in een verstikkende knuffel. Met moeite weet ik mijn armen los te maken zodat ik Louis een berichtje kan sturen. Harry maakt een afkeurend geluidje en probeert mijn telefoon af te pakken wat hem uiteindelijk ook lukt. Snel kijkt hij naar het berichtjes en nog net voordat hij mijn telefoon aan de kant legt zie ik dat hij op versturen drukt. Tevreden knik ik en geef me dan over aan zijn knuffel.

Words like violence
Break the silence
Come crashing in
Into my little world
Painful to me
Pierce right through me
Can't you understand
Oh my little girl
All I ever wanted
All I ever needed
Is here in my arms
Words are very unnecessary
They can only do harm
Vows are spoken
To be broken
Feelings are intense
Words are trivial
Pleasures remain
So does the pain
Words are meaningless
And forgettable
All I ever wanted
All I ever needed
Is here in my arms
Words are very unnecessary
They can only do harm
Enjoy the silence

Louis had precies gedaan wat ik heb gevraagd, hij heeft liedje aangezet dat ik hem heb gestuurd. Words are very unnecessary, they can only do harm. Vows are spoken to be broken [..] Words are trivial, Pleasures remain. So does the pain. Words are meaningless and forgettable Martin Gore wist precies wat hij opschreef en hij had zo gelijk. Woorden zijn overbodig en zinloos. Met woorden kun je niet veel meer dan andere mensen pijn doen, je doet beloftes die je later toch niet na komt. Het enige dat dan uiteindelijk over blijft is pijn. Mensen zouden meer stil moeten kunnen zijn. Altijd, overal waar je komt moet er gepraat worden omdat het anders ongemakkelijk aanvoelt. Maar soms is het beter om gewoon stil te zijn en niks te zeggen. Soms is het beter om te genieten van de stilte.