Hoofdstuk 10

De bol stopt met rollen.
Erachter verschijnt Nera.
Nog nooit heb ik me zo fijn gevoeld.


"HEHEHEEEH! Nu heb ik ze allemaal!
Alle vier de Draken!!!
Goed gedaan hoor, Anika.
Vanaf nu ben je hun levensruïneerder!!
ENNNN...
Ik heb ook zo'n stom elfje dat MIJ,
Ja, MIJ, naar Het Elfendorp brengt!!
HEEHEHEHEEEEEHEEEEEHEEEE!!!
Perfect. SUKKEL!"


Tenminste, Ik DACHT dat ik me goed voelde.
Nu is mijn leven weer mislukt.
Ik heb geen kracht meer om op te staan.
Ik heb geen kracht over voor niks.

Geen kracht.

Ik heb geen kracht.


Hij heeft me weer sukkel genoemd.
Maar nu heb ik geen kracht meer.
Ik blijf liggen.
Doodstil.
"Anika?" Denise holt naar me toe.
Er valt een kooi over ons twee.
Er valt ook een kooi over Elodie en Eva.
En Nera zit in een magisch schild.
Dit keer heeft de stem gelijk.


Helemaal gelijk.

Helemaal

Totaal.


Ik ben een levensruïneerster.
Voor hun vieren.

We zijn bij elkaar.
Maar veraf van onze harten.
WEER heb ik het fout gedaan.

"Het is jouw schuld niet, Anika"
Hoor ik Denise bezorgd zeggen.
Nou ja, Dat kan er ook nog bij!
De Beschermer Van De Aarde, loopt de sukkel te troosten.

"Ik ben niks waard." De tranen lopen over mijn wangen.
"Helemaal niks. Niets.
Ik ben een sukkel, een vernietiger."
Sorry zus, troosten helpt niets.
Doodmoe val ik in slaap.
Op Denises schoot.
Mijn rugwond doet nog steeds pijn.
Hopelijk kan Eva het genezen met haar water.
Als ze het wil.
Misschien wil ze me nooit meer zien.
Ik ben stom geweest.
Had ik ze nou maar niet in de Fantasiewereld gelokt.


Sukkel.

Sukkel.

Sukkel die je bent.