01.

'Kortom: ik wens jullie allemaal ontzettend veel succes! Tot volgende week!' Langzaam ontwaak ik uit iets wat wel een winterslaap had kunnen zijn. 'Is ze klaar?' vraag ik, half gapend. Emma schiet in de lach. 'Ja, ze is klaar.' Ik trek een opgelucht gezicht en kijk toe hoe langzaam de eerste leerlingen de aula uit lopen. Ik pak mijn rugzak onder m'n stoel vandaan en loop achter mijn vriendinnen aan de aula uit. 'Wat kan zij lang práten!' roept Femke verontwaardigd als we de kantine uit zijn. Ik knik, 'mevrouw de Lange maakt haar achternaam waar.' Lachend lopen we de gang door. Als we bij ons kluisje zijn, klapt Emma in haar handen. 'Meiden!' gilt ze, 'beseffen jullie wel dat dit onze laatste lesdag was? Misschien wel voor altijd?' Ik denk na en voel hoe mijn hart sneller begint te kloppen. 'Wow,' stamel ik, 'ik moet je eerlijk bekennen dat ik dat nu pas besef.' 'Dat moeten we vieren,' stelt Noah voor, 'ik trakteer op een ijsje!'

'Pffff,' zucht Femke als we met z'n vieren op een terrasje van ons ijsje zitten te genieten, 'ik vind het allemaal wel doodeng hoor.' 'Ik ook,' zucht Noah, 'maar het komt vast allemaal goed. Als we er even hard tegenaan gaan, halen we dat eindexamen met gemak.' Ik knik, 'en daarna begint ons leven pas echt!' 'Die van jou wel ja,' antwoordt Femke, 'mijn toekomst is nog één vage vlek.' Ik kijk haar bemoedigend aan, 'iemand zoals jij vindt zo een goede studie of een leuke baan! Bovendien: zo zeker is mijn toekomst niet. Ik weet nog helemaal niet of ik word toegelaten!' Emma kucht, 'dat wordt je zeker wel! Als die toneelacademie jou niet toelaat, laten ze niemand toe!' Ik glimlach, 'dat is lief, maar zo goed ben ik niet.' Emma rolt met haar ogen en legt een hand op Femke's schouder, 'zorg jij nou eerst maar dat Jasper jou je wiskunde wil uitleggen!' Noah grinnikt, 'ja, dan komt het sowieso goed met die toekomst van jou.' Femke bloost en likt snel aan haar ijsje. 'Hoe zit het eigenlijk met jouw liefde?' vraagt Noah aan mij. Ik glimlach en voel dat ik rood word, 'hetzelfde als anders.' 'Nog steeds niets?' vraagt Femke verontwaardigd, 'heb jij eigenlijk wel ogen in je kop zitten?' Ik schiet in de lach, 'ik kom gewoon nooit leuke jongens tegen!' Emma grinnikt, 'in elk geval geen jongens die jou ook leuk vinden!' Ik werp haar een vernietigende blik toe. Als ze het maar laat om iets over Thomas te zeggen. 'Misschien komt het nog wel,' zeg ik snel, terwijl ik met een servetje mijn mond afveeg. Emma knipoogt naar me, 'vast wel.'

Na een lange, gezellige middag in de stad parkeer ik mijn fiets in het schuurtje. Ik loop de tuin in, doe de de deur achter me dicht en ga op het tuinbankje zitten om Pepijn te aaien. Langzaam glijden zijn dunne zwarte haren langs mijn vingers. 'Ja, je bent een lieve kat,' fluister ik. Even doe ik mijn ogen dicht en luister ik naar het gefluit van de vogels. Mijn gedachten dwalen meteen af naar het eindexamen. Ik ben zenuwachtig, maar ben er naar mijn gevoel wel klaar voor. Na zes jaar school kan ik niet wachten om eindelijk te doen waar ik het meeste plezier in heb: acteren. Ik hoor hoe Pepijn spint en zachtjes kriebel ik hem onder zijn kin, terwijl ik mijn ogen dichthoud. 'Zit je lekker?' klinkt een vertrouwde jongensstem. Ik doe meteen mijn ogen open en ren naar het tuinhekje om Thomas een knuffel te geven. 'Zozo, jij bent vrolijk,' lacht hij, terwijl hij mijn knuffel beantwoordt door over mijn rug te wrijven. Ik stap weer naar achteren en kijk mijn beste vriend én buurjongen lachend aan. 'Wat denk jij!' roep ik uit, 'mijn laatste schooldag zit erop!' Thomas grijnst, 'natuurlijk! Nu kan het ergste deel beginnen. Je zult moeten leren tot je erbij neer valt.' Ik stomp hem zachtjes in zijn buik, 'wees nou maar gewoon blij voor me.' Thomas glimlacht, 'dat ben ik.' Even schrik ik van het gevoel dat het zien van Thomas' glinsterende ogen met zich mee brengt. Elke keer hoop ik weer dat de verliefdheid minder wordt, maar nee, ik ben zo'n sneu persoon die verliefd word op haar beste vriend en er niet overheen kan komen. Ik herstel mezelf en vraag Thomas of hij mee naar binnen gaat. 'Dat sla ik niet af,' antwoordt hij, 'dan kan ik je meteen dat gedoe van economie uitleggen.' Ik kijk mijn vriend dankbaar aan, 'je bent geweldig!' Thomas grinnikt, 'weet ik toch.'