25.

‘Ik ben blij dat het allemaal over is.’ Liv opende de deur zodat Chloe en Tom naar binnen konden. Het was een regenachtige dag met een koude wind waardoor de sfeer alleen maar killer werd. Vandaag waren de ouders van Liv en Chloe begraven. ‘Liefje, gaat het?’ Tom pakte lief Liv haar hand vast toen Chloe al binnen was. Liv knikte en keek Tom aan, ze waren nu al bijna 2 weken samen maar alleen Chloe wist ervan. ‘Zeker?’ Tom kneep bemoedigend in haar hand, ondanks de koude in de hal had Tom het toch warm. Hij had het vandaag moeilijk gehad doordat Liv deze keer wel haar gevoelens toonde. Bij hun ontmoeting was Liv altijd kil en afstandelijk geweest maar dat was veranderd na de dood van haar vader. Toen besefte ze pas dat ze Chloe nodig had, dat ze Tom nodig had maar het belangrijkste van al: ze besefte dat ze het niet allemaal alleen aankon. 'Ik ga slapen.' Liv zuchtte en trok haar hand weg waarna ze naar boven liep. Het werd haar allemaal teveel, ze kon het niet meer aan. 'Liv?' Chloe keek haar zusje met betraande ogen aan, ze had het vandaag moeilijker gehad dan ze gedacht had. Liv schudde haar hoofd en omhelsde haar zus, ze hadden elkaar nu meer dan ooit nodig. Tom kwam net de trap op toen hij Liv en Chloe in een omhelzing zag, hij voelde zich een buitenstaander. Zachtjes draaide hij zich om maar bleef staan toen Liv hem riep. 'Tom?' Liv keek Tom aan, ze wilde gaan slapen maar ze durfde niet, niet alleen. Heel het huis riep herinneringen op van vroeger, van haar ouders. 'Kom, we gaan slapen.' zei Tom toen hij merkte dat Liv het moeilijk had. Hij sloeg zijn arm om Liv haar schouder en ging naar hun slaapkamer. Nja, hun slaapkamer... Het was eigenlijk de logeerkamer geweest maar aangezien dit de enige kamer met een tweepersoonsbed was, sliepen ze hier. Chloe sliep in haar vroegere slaapkamer aangezien haar verloofde op zakenreis was en ze niet alleen wilde zijn. Liv kleedde zich uit en pakte een t-shirt van Tom. Ondanks dat het te groot was, voelde Liv zich hier goed in. Het rook naar Tom en liet haar vergeten dat ze in het huis van haar ouders was, in het huis waar haar ouders nooit meer terug zouden komen. 'Staat je echt ongelofelijk sexy.' Tom grijnsde en keek haar aan, doordat het shirt wit was kon je haar lingerie erdoor zien en doordat het zo kort was, leken haar benen nog langer. Met een glimlach ging ze bij Tom liggen, ze was uitgeput van deze emotioneel vermoeiende dag maar ze wist dat ze niet kon slapen. 'Slaapwel.' Tom gaf haar een kus een ging comfortabel liggen met Liv in zijn armen, al snel was hij in dromenland.

Tom sliep al diep terwijl Liv maar niet in slaap viel, een schuldgevoel maakte zich meester over haar. Misschien zouden haar ouders nog leven als ze vaker op bezoek was gekomen of als ze niet altijd zo jaloers was geweest op Chloe of als ze meer haar best had gedaan om heb te plezieren of als ze mooiere cadeaus had gekocht of als als... Allerlei stomme en zinloze excuses kwamen in haar op. Ze wist dat de dood van haar ouders haar schuld niet was maar ze wist ook dat ze het hen niet altijd even gemakkelijk had gemaakt, integendeel. 'Sweetie?' Tom keek gapend op van Liv naar de wekkerklok om het nachtkastje. Het was al laat in de nacht maar waarom sliep Liv nog niet? 'Wat is er?' Tom ging met kleine oogjes recht zitten en keek zijn vriendin bezorgd aan. 'Je huilt?' Tom zag de tranen glitteren in het donker maar zijn opmerking had eerder als een vraag geklonken omdat hij verbaasd was. Hij wist dat Liv het moeilijk had maar hij had verwacht dat ze het snel zou kunnen relativeren. Ze had immers tot voor kort geen enkel gevoel getoond bij de dood van haar moeder. 'Ik ben een slechte dochter geweest.' Liv besefte dat het waar was toen ze de woorden had uitgesproken. 'Hey, dat is niet waar.' Tom opende zijn benen rond Liv haar lichaam zodat zij ertussen zat. 'Je ouders zouden trots op je zijn.' fluisterde hij lief in haar oor. Liv reageerde door zich dichter en knusser in Tom zijn armen te nestellen. Ze sloot kort haar ogen maar opende deze meteen weer toen ze het beeld van haar ouders in een dodelijk ongeval zag. 'Neen, ze waren niet trost.' Liv was vrijwel zeker dat haar ouders niet trots op haar waren. 'Ze waren trots op Chloe, niet op mij.' Tom zuchtte en verzekerde haar dat dat helemaal niet waar was. Liv reageerde door te vertellen dat haar ouders er niet waren bij haar diploma uitreiking, wel bij die van Chloe. Tom drukte daarom het hart onder de riem door te zeggen dat het soms moeilijk is om je gevoelens te tonen, daar wist hij alles van.
Zo bleven ze meer dan een uur praten tot het buiten al licht begon te worden. 'Slaap maar, we praten morgen wel verder.' Tom drukte een kus op Liv haar slaap. Liv lag nog steeds tussen Tom zijn benen maar Tom leunde nu meer tegen de muur waardoor ze allebei wat onderuitgezakt konden liggen. Liv mompelde wat en viel in slaap nadat ze zichzelf beloofd had morgen de rest van het huis leeg te maken. Ze wilden zo snel mogelijk weg van hier, weg van de herinneringen.