071

Liam James Payne

Logan is schuldig bevonden en boet eindelijk voor zijn daden. Ik kan weer opgelucht ademhalen. Toen ik terug kwam bij Harry en de rest, was ik bang om Logan weer tegen te komen. Iets wat gelukkig niet gebeurd is. Nu loop ik met een gerust hart de zaal uit en bots bijna tegen iemand aan. Ik mompel een snelle ‘sorry’ en loop weer door. Dan roept iemand mijn naam en zegt dat ik even moet wachten. Ik herken de stem en wil het liefst doorlopen, net zolang dat ik hem niet meer kan horen of zien. Toch draai ik me langzaam om en loop naar Logan toe. Ik kijk hem in zin ogen. Er staat iets in zijn ogen, iets wat ik niet thuis kan brengen. ‘Ik wil even zeggen dat het me spijt van de afgelopen jaren. Ik heb mijn straf verdient. Het ga je goed.’ Met een flauwe glimlach loopt Logan verder. Verbaasd kijk ik hem na. Nog nooit heb ik Logan zijn excuses aan horen bieden. Misschien dat deze zaak iets bij hem heeft losgemaakt. Langzaam schud ik mijn hoofd en loop naar mijn ouders. ‘Wat moest Logan van je?’ Vraagt mijn moeder meteen. ‘Hij bood zijn excuses aan voor alles wat hij heeft gedaan.’ De woorden verlaten bedachtzaam mijn mond en mijn gedachten draaien overuren. Ik probeer alle gedachten die met deze zaak te maken hebben, weg te stoppen. Morgen vertrekt One Direction naar Spanje. Klaar om uit te zoeken wie onze mentor zal zijn.

De volgende ochtend verloopt moeizaam. Het is nog erg vroeg en we moeten over een paar uur op het vliegveld in London zijn. Dat betekent dat we eerst nog drie uur moeten rijden, voordat we daar eindelijk zijn en de rest van de groepen kunnen opzoeken. Alle familieleden hebben zich bij de bungalow verzameld. Anne zou ons naar het vliegveld brengen en daar uitzwaaien. Iedereen zit in de kleine woonkamer. Zussen zitten bij elkaar op schoot en Sarah zit op de mijne. Als eerste doen we een voorstel rondje, aangezien we alle familieleden niet kennen. Alle zussen en Niall’s broer komen voorbij. Dan is Sarah aan de beurt. ‘Ik ben Sarahjeanne Wilder, maar noem me maar gewoon Sarah.’ Glimlacht ze. ‘Ben je een zus van Liam?’ Nieuwsgierig kijkt Zayn haar aan. Sarah schud haar hoofd. ‘Nee, ik ben een vriendin.’ Er verschijnen rode blosjes op haar wangen. Ik weet dat ze het moeilijk vindt om over haar verleden te praten en ik knijp geruststellend in haar vingers. ‘Ik dacht dat alleen familie kwam.’ Merkt Harry op. Dan grijpt mijn moeder in. ‘Klopt en Sarah is ook familie sinds een paar weken. Daarvoor kenden Sarah en Liam elkaar al. Door problemen thuis is ze bij ons terecht gekomen.’ Sluit mijn moeder het onderwerp af. Ik kan aan de jongens zien dat ze het nog steeds niet begrijpen. Ook Sarah ziet het en haakt erop in. ‘Misschien vertel ik jullie later het hele verhaal wel. Nu is het nog te pijnlijk om erover te praten.’ En daarmee wordt er niet meer over gesproken. Na nog een kwartier moeten we echt vertrekken en we nemen afscheid van onze families. Ik knuffel mijn ouders en zussen. Ze wensen me veel succes en plezier. Mijn moeder drukt me nog een keer op het hart om voorzichtig te zijn en dat ik mijn verstand moet gebruiken. Die woorden doen me even grinniken en mijn moeder kijkt me licht verontwaardigd aan. ‘Ik ben niet alleen en ik kan echt wel voor mezelf zorgen.’ Glimlach ik. Haar gezicht ontspant en ze knuffelt me nog een keer. Als laatste is Sarah aan de beurt. Ik knuffel haar lang en traag. ‘Succes en heel veel plezier.’ Fluistert ze in mijn oor en drukt een kus op mijn lippen. Daarna boren haar ogen zich in de mijne. ‘Dat komt vast wel goed.’ Een brede glimlach speelt rond mijn lippen. Ik heb er super veel zin in en kan niet wachten tot we aan de slag kunnen. ‘Bel me als jullie in Spanje zijn.’ Ik druk nog een laatste kus op haar wang en loop dan naar de auto. Daar wachten we nog op Harry, die iets vergeten is. Dan rijden we eindelijk weg. ‘Ik wist niet dat Sarah je vriendin was.’ Niall kijkt me aan. Langzaam haal ik mijn schouders op. ‘Had ik het dan moeten vertellen? Jullie zijn er nu ook achter gekomen.’ Een bedachtzame rimpel siert Niall’s voorhoofd. ‘Daar heb je gelijk in, maar je ouders hebben haar geadopteerd, dus ze is nu familie en je gaat niet met je familie.’ Zegt hij. ‘Normaal niet, maar Sarah en ik zijn niet biologisch broer en zus. Bovendien waren we al samen voor ze geadopteerd werd door Geoff en Karen.’ Het lijkt alsof ik iets heel grofs heb gezegd. Alle ogen in de auto zijn op mijn gericht. Zelfs Anne kijkt me aan in de achteruitkijkspiegel. ‘Heb ik iets verkeerds gezegd?’ Vraag ik dan maar. Mijn ogen glijden over de gezichten. ‘Je praat over Geoff en Karen alsof het je ouders niet zijn. Je zei ook hun namen in plaats van pap en mam of iets in die richting.’ Louis aarzelt. Ik voel hoe mijn binnenste in ijs veranderd. Ik heb mezelf verraden, nu willen ze zeker het hele verhaal horen. ‘Of hoort dit ook bij dat verhaal wat je ons nog niet kunt vertellen?’ Zayn kijkt me medelevend aan. Zachtjes knik ik. Door de woorden van de jongens, komen alle herinneringen weer boven. De goede en de kwade. Het lijkt alsof ik wegzak in een duisternis, terwijl ik nog gewoon alles om me heen kan zien. Weer hoor ik de kwade stemmen, net of ze vlak bij me staan. Net als toen begin ik te schreeuwen en is mijn gezocht vertrokken van angst. Ik heb geen besef meer van de wereld om me heen. Het is alleen ik en de kwade stemmen.