*2*

‘zag je dat?’ piept Aly. Met een diepe zucht gooi ik de scherven weg en kijk Aly even aan. ‘Aly, kom weer op deze planeet’ ik zwaai voor haar gezicht langs, ze maakt een pirouette en zucht diep. Ik kan het niet helpen om eventjes te grinniken. Aly is mijn beste vriendin. Ze was alleen geobsedeerd door de Avengers. En dat alleen maar omdat ze er misschien leuk uit zien. Ik vraag me toch wel af, wat ze hier deden. ‘denk je dat ze ooit nog terug komen?’ klinkt het dromerig naast me. ‘ik hoop het niet, zo meteen hebben we geen servies meer over’ antwoord ik Aly. Ze grinnikt even en we gaan verder met de normale werkzaamheden.

‘Chef, we gaan!’ Ik trek mijn jas dichter tegen me aan en huiver als ik naar buiten stap. Het is al weer een stuk kouder dan vorige week. Ik weet zeker dat er sneeuw aan zat te komen. ‘dus ga je nog mee?’ Aly huppelt naast me. Verbaast kijk ik haar aan. Ze stopt gelijk en kijkt terug. ‘je bent het vergeten niet?’ Ik voel een onvermijdelijke warme gloed over mijn gezicht trekken. ‘natuurlijk niet!...’ Aly zucht even en loopt door. ‘je moet mee!’ Uit alle macht probeer ik me te bedenken wat er ook al weer was. Dan stop ik zelf. Dat is waar ook! Tony Stark hielt een bij een komst en Aly had op de een of andere manier kaarten weten te bemachtigen om naar binnen te komen. ‘Aly, ik weet niet. Ik bedoel ik heb niet eens een jurk!’ Aly glimlacht breed en pakt mijn hand. ‘dacht ik al, dus ik heb een jurk voor je!’

‘Aly, ik weet niet… misschien moeten we terug naar huis gaan’ Aly zet haar handen in haar zij en schud haar hoofd. ‘ik heb die kaartjes eerlijk bemachtigt!’ Even trek ik mijn wenkbrauw op. Ze glimlacht even en kijkt dan weg. ‘misschien niet heel eerlijk, maar dat maakt niets uit!’ Ze trekt me naar de deur en laat de kaarten zien. De man laat ons binnen en mijn mond valt gelijk open. Het is gigantisch, overal lopen belangrijke mensen, en natuurlijk de Avengers. Even zucht ik en loop achter de overactieve Aly aan.