002||Cecelia Eleanore Graves

Cecelia Eleanore Graves

Na een paar minuten hield er een auto stil voor het huis en stapte er vier vampiers uit. Ze zagen er menselijker uit als elke vampier die ik ooit gezien had, ze gedroegen zich op dezelfde opgeluchte en vrolijke manier van vier tieners die onverwachts eerder van school zijn gehaald. Ze kwamen vrolijk binnengerend en bekeken me onderzoekend. 'Hi,' zei ik. 'Ik ben Cecelia Graves.'
Het kleinste meisje omhelsde me. 'Ik ben Alice, we worden zulke goede vriendinnen,' zei ze. 'Al kan je het beter vinden met Rosalie.'
Ik keek verbaasd naar het kleine meisje, hoe moest zij dat weten? 'Alice leest de toekomst,' zei de vampier met bronskleurig haar. 'Ik ben Edward, aangenaam kennis te maken.'
De andere twee, Emmett en Rosalie, stelden zich ook voor en blijkbaar zat de vijfde, Jasper, nog op school omdat hij bezig was met een proefwerk waar hij niet zomaar weggehaald kon worden maar hij zou ook nog komen opdagen. 'Rosalie wanneer is de bruiloft eigenlijk?' vroeg Edward. 'Dat had je nog niet verteld.'
'Nee? Over twee maanden dat had ik volgens mij al laten weten.'
'Ga je trouwen?' vroeg ik verbaasd en ik keek haar aan, voor zover ik wist had ze geen partner.
'Ja, met Emmett, officieel zijn we al getrouwd maar ik houd van het hele proces en de ceremonie enzo.'
Ik glimlachte, ik begreep haar wel, ik had ook heel graag zo'n ceremonie en zo'n feest gehad. 'Alvast gefeliciteerd, heb je al een jurk?'
'Alice en ik zijn samen aan het ontwerpen en aanpassen, wil je hem zien?'
Ik sprong van de kruk waar ik op had gezeten. 'Natuurlijk.'
Rosalie liep voor me de trap op en in de haar kamer gooide ze een kast open. 'Emmett gaat eraan wanneer hij deze ziet,' zei ze terwijl ze de hoes open ritste. De jurk die werd blootgelegd was nog niet helemaal af. Hij had een crème-witte kleur die prachtig bij haar witte huid paste. 'Dit is het idee,' zei ze terwijl ze een tekening pakte. Op de tekening had hij een lange weelderige rok die je met een beetje moeite nu ook kon zien en het lijfje was bestikt met kleine diamantjes. Ik floot bewonderend. 'Wauw, die is echt prachtig.'
Ze glimlachte bescheiden. 'Dankjewel, ik moet eerlijk zeggen dat het meeste van het ontwerp van Alice komt.'
'Dan is ze een heel goede ontwerpster,' zei ik.
'Bedankt,' zei een belletjesstem van beneden.
'Meiden Jasper is er,' zei Carlisle beneden waardoor we van de trap afstormden.
Ik zag de rug van een lange jongen met middenlang blond haar en ik versteende. De jongen draaide zich om en staarde mij ook verbluft aan. 'Onmogelijk.'