Hoofdstuk 8: Honger
Ammons spieren trokken samen, ontspanden en trokken weer samen.
Zijn lichaam schokte, alles om hem heen tolde.
Het leek alsof hij werd uitgeknepen, alsof hij een natte doek was.
Kleuren die nog geen naam hadden schoten door zijn hoofd, voordat Valentina hem dicht tegen zich aandrukte, zodat hij bijna niet meer kon bewegen.
“Laat het maar over je heen komen, Prins.”
Haar fluisterzachte stem klonk als een klaterende beek, als muziek in Ammons oren.
Zijn handen gleden over haar zijdezachte huid, namen haar blonde haren vast en voelden langs de stof van haar gewaad.
Alles voelde zoveel fijner, subtieler aan.
Alles zag er zoveel kleurrijker uit.
Ammon genoot, tot een verschrikkelijke honger zich van hem meester maakte.
Zijn lichaam schokte, alles om hem heen tolde.
Het leek alsof hij werd uitgeknepen, alsof hij een natte doek was.
Kleuren die nog geen naam hadden schoten door zijn hoofd, voordat Valentina hem dicht tegen zich aandrukte, zodat hij bijna niet meer kon bewegen.
“Laat het maar over je heen komen, Prins.”
Haar fluisterzachte stem klonk als een klaterende beek, als muziek in Ammons oren.
Zijn handen gleden over haar zijdezachte huid, namen haar blonde haren vast en voelden langs de stof van haar gewaad.
Alles voelde zoveel fijner, subtieler aan.
Alles zag er zoveel kleurrijker uit.
Ammon genoot, tot een verschrikkelijke honger zich van hem meester maakte.
Reageer (2)
Prachtig
1 decennium geledenmooi snel verder
1 decennium geleden