Problem 10.

Met een glimlach op zijn gezicht opende hij de deur en gaf me een kus op mijn wang. Een beetje geschrokken van zijn actie keek ik achterom en zag onze auto nog net wegrijden. Ik hoopte dat Mayson niks had gezien , anders zou hij er zeker weer iets over zeggen.
"Phoebe?" vroeg de hese stem van Harry waarvan ik schrok.
"Euhm , ja?" vroeg ik en voelde het bloed naar mijn wangen stijgen.
"Ik zei dat je na binnen mocht gaan." zei hij grijzend en wees met zijn hand naar de deur die nog steeds open stond.
Ik stapte naar binnen en Harry volgde me. Hij deed de deur toe en nam me mee naar de woonkamer , waar we plaats namen op de bank.
"Phoebe" Ik keek op bij het horen van mijn naam en keek recht in zijn ogen.
"Ik wou gewoon nog eens sorry zeggen." - "Dat hoeft niet , Harry." zei ik en schonk hem een zwakke glimlach.
"Zullen we beginnen met onze opdracht?" vroeg ik op van onderwerp te veranderen.
"Ja tuurlijk." antwoordde hij. "Maar is het eigenlijk waar?" - "Wat is waar?" vroeg ik en keek hem afwachtend aan.
"Wat Tim in de klas zei , dat je woedeaanvallen hebt."
Bij het woord woedeaanvallen voelde ik de tranen al in mijn ogen prikken. Ja , ik had woedeaanvallen. Ik was speciaal in therapie in Spanje gegaan om er van af te komen. Zelfs van school was ik veranderd en nog bleef het verleden me achtervolgen. Ik had de aanvallen nu veel beter onder controle. Ik had zelfs geen aanvallen meer gehad sinds ik terug in Londen was.
"Ik wil er liever niet over praten" zei ik en Harry knikte begrijpend. "Je kan altijd met me praten als je wilt" zei hij en ik knikte. "Dan zullen we er maar aan beginnen zeker" zei ik terwijl ik mijn boeken uit mijn tas pakte.


Na een uur hadden we al veel gedaan. We hadden het al zeker voor de helft af. En sinds een lange tijd had ik me terug echt blij gevoeld. Ik had altijd geprobeerd om blij over te komen. En voor de eerste keer sinds ik terug was had ik niet alsof moeten doen , het was echt , oprecht.
"Wil je nog wat drinken?" ik knikte dankbaar naar Harry en overhandigde hem mijn glas. Hij pakte het aan en liep de keuken in. Ik stond op en liep naar een paar kinderfoto's van Harry die op de kast stonden. Ik pakte er eentje vast en zag dat hij nog precies het zelfde was alleen had hij dan wat meer krullen gekregen. De volgende foto die ik vast pakte was er eentje waar hij een bh aanhad waardoor ik een grinnik niet kon onderdrukken. Harry kwam terug binnen en zag dat ik naar zijn foto's aan het kijken was waardoor er een grijns op zijn gezicht kwam te staan. Hij zette het glas op de tafel neer en kwam naast me staan.
"Oh goh" mompelde hij toen hij zag welke foto ik vast had.
"Ohhh Harry kijk hoe schattig je daar bent!" - "Ik haat die foto's" zei hij en pakte de foto uit mijn handen , waardoor zijn hand even langs de mijne streek. Ik lachte voorzichtig en liep terug naar de bank toe en pakte het glas vast om er een slok uit te nemen.
"Zullen we nog even verder werken?" vroeg Harry en ik knikte instemmend.


Na nog een half uur te hebben gewerkt aan ons project hadden we besloten om te stoppen.
"Wil je niks tegen Tim zeggen?" vroeg Harry en ik knikte zachtjes. "Ik wil gewoon dat hij niks zegt , over jou" het laatste hij zei hij zo zachtjes dat ik het bijna niet kon verstaan. Ik knikte weer en kon een kleine glimlach niet onderdrukken. Hij gaf me op een of andere manier een apart gevoel. En ik kon wel zeggen dat het een goed gevoel was.
"Wil je misschien zeggen waar je Tim van kent?" vroeg Harry voorzichtig. "We zaten op onze vorige school in dezelfde klas" legde ik uit en hij knikte.
"Waarom kan hij je niet uitstaan?" Ik schudde zachtjes mijn hoofd. Ik voelde de tranen in mijn ogen branden. Als ik zou zeggen dat het met mijn verleden te maken heeft zou hij willen weten wat er gebeurd was. En ik was nog niet klaar om dat te vertellen.
Mijn gedachten werden verstoord door een geluid. Ik keek naar Harry en zag dat hij naar de keuken liep en terug kwam met zijn Iphone. Hij keek erna en zijn rozige huidkleur werd ineens lijkbleek.
"Harry is er iets? Voel je - je wel goed?" vroeg ik en keek hem onderzoekend aan.
"Ja het is euhm , Tim is zo hier" zei hij en ik knikte. Ik begreep het. Ik moest weg.
Ik stond op en deed mijn boeken in mijn tas.
"Phoebe sorry , ik-" - "Het is goed" onderbrak ik hem en liep naar de gans. Ik telde rustig tot 10 en deed toen de deur open.
"Phoebe?"





Sorry dat ik al een tijdje niet heb geschreven!
Ik ben ziek geweest en voel me nog niet heel erg lekker,
maar ik beloof als ik veel reactie's krijg er veel deeltjes komen!
- Of vinden jullie dat ik beter moet stoppen met deze story?
x