I refuse to feel the shame, Just let it rain.

Kellan was een hele dag bij me. Hij zou ook blijven slapen, zodat Robert geen kans had me nog eens toe te takelen. Kellan lag al te slapen. Ik kon geen oog dichtdoen. Ik kroop over Kellan en liep naar buiten. Het was aan het regenen maar dat hield me niet tegen. In geen enkele caravan stond er nog licht aan. Ik liep door de regen, het bos in. Na een tijdje stopte ik bij een boomstronk en ging zitten. Ik wou even alleen zijn, weg van de werkelijkheid. De regen spoelde m ’n problemen even weg. “Brook! Waar ben je!?”Ik hoorde Kellan paniekerig roepen. Ik stond op en liep snel naar de caravans. Toen ik van tussen de bomen verscheen kwam Kellan naar me toelopen en sloeg z ’n armen rond me heen. “Ik dacht dat Robert je weer had!” “Ik kon niet slapen.”Zei ik zachtjes. Ik was moe van de koude regen. Met veel moeite hield ik m ’n ogen open. “Kom, je moet slapen.” Kellan nam m ’n hand en trok me mee naar de caravan. Toen we nog passeerden bij de caravan van Robert zag ik hem nog boos door de ruit kijken. Ik zou hier dus echt niet goed van zijn, daarvoor moest ik niet in de toekomst kijken.
*Volgende ochtend*
Ik liep rustig naar de make-up ruimte. Daar waren Marianna en Sofia al bezig met Kirsten en Kellan en Robert zat in de stoel waar ik naartoe moest. Ik had hier echt geen zin in. Kellan gaf me een bemoedigend lachje. Ik begon aan Roberts foundation. Maar toen ik aan het haar moest werken ging Kellan weg met Kirsten. ‘Laat me niet alleen!’Riep het stemmetje in m ’n hoofd. “We gaan even koffie halen, moet je ook iets?”Vroeg Sofia. “Uhh, neen dankje.” Ik aarzelde toen ze de deur uitliepen. Robert kwam uit de stoel en drukte me tegen de muur. “Ik zei toch dat je van mij was? Waarom blijft Kellan dan in je caravan slapen?!”Hij was echt boos, en ik verschrikkelijk bang. “Laat me los, alsjeblieft.”Piepte ik. Ik weigerde in tranen uit te barsten. Robert liet z ’n handen op m ’n heupen liggen. “Laat me los! Nu!”Beet ik hem toe. Maar hij deed juist verder. Ik stond op het punt te roepen toen Kellan de deur opentrok. Robert liet me snel los en ging in de stoel zitten. Kellan liep woedend naar Robert en trok hem uit de stoel. “Wat heb jij, man! Blijf van Brook af als je haar toch maar enkel pijn kunt doen!” Ik zat als verdoofd op de grond. Kellan liet Robert los en liep naar me toe. “Alles goed met je.” Hij glimlachte maar z ’n ogen deden niet mee, ze stonden bezorgt. “Ja hoor.”Ik lachte zo overtuigend mogenlijk. Hij geloofde het en gaf me een knuffel. Ik deed nog snel Roberts haar en die vertrok samen met Kellan.
Reactie ’s!
xoxo’