De zolder

'Kom,' zei Dane, 'jullie weten, dit is de woon en eetkamer, dat is de hal. Dan gaan we nu naar boven.'
Met z'n alle liepen ze de krakende trap op.
'Il!!' riep Amy. 'Ik ben allergisch voor stof!'
'Houdt die trap het wel?' vroeg Onno.
'Ik heb geen idee,' zei Dane. 'Maar ik denk het wel.'
'Ik kan het wel onderzoeken!'
'Oké, Onno. Goed de meiden slapen hier.'
Dane wees naar een lichtroze deur.
'Yeah! Lichtroze! Precies de tint die ik wilde!' riep Amy blij.
Toen wees Dane naar de linkerdeur. Deze deur was juist van gewoon, oud hout.
'Hebben wij dan geen blauw?' vroeg Ryan teleurgesteld.
'De deur van de meiden is roze omdat Amy dat heeft gevraagd.'
'En nu vraag ik het!' schreeuwde Ryan.
'Dat kan écht niet Ryan!' riep Tessel, die al de hele tijd om Amy heenhing. 'Dit is Amy Valintyn!'
'Echt waar?!' riep Lynn. 'Nu zie ik het ook, wat lijk jij op je moeder!'
'Wie wat waar?' vroeg Ryan.
'Amy Valentyn is de dochter van Melontina Valentyn! Het bekenste model van de wereld. Als er hier niet goed gezorgd wordt voor haar dochter, zorgt Melontina ervoor dat het huis dicht gaat!' riep Tessel.
'Ja Tessel, wrijf het er maar lekker in.' zuchtte Dane. 'Ik vertel jou ook veel te veel.'
Iedereen grinnikte.

'Goed.' zei Dane nadat hij nog maar één kamer moest laten zien.
'Nu komen we bij de zolder. Een logeerkamer of een extra kamer. Als niemand er slaapt is het ook een goede opbergplaats. Kom, we gaan naar binnen.' zei Dane. Hij deed de deur open.
Het was er donker. Aan de zijkant stond een stoffige trap.
Voorzichtig liepen de bewoners erop. Dane deed de deur aan het eind van de trap open.
Lynn vond het eng.
'Il! Ik zei toch dat ik alergisch ben voor stof!' riep Amy.
Daarbinnen was het donker en stoffig. Er hingen enge maskers. Dane drukte erop en met veel gepiep kwam er een wand tevoorschijn.
Onno stapte naar voren om de wand te onderzoeken.
'Griezelig.' zei Lynn zacht.
'Ja.' lachte Dane. 'Sommige mensen zeggen dat er een "vloek" op dit huis rust.'
Hij bedacht dat hij dat niet had moeten zeggen.
Lynn vond Anubis nog enger dat ze al vond...