~4
Vrijdag. Mijn eerste schoolweek was voorbij, en het was pas 14u50. Mijn lessen voor deze week waren afgelopen en ik verliet het domein van de school.
Ik parkeerde mezelf net buiten het winkelpand. Daar was het goedkoper om te parkeren, en had je ook meer plaats. Ik nam m'n handtas en vertrok naar het pand. 15u10. Ik had met m'n zusje afgesproken om 15u30, want haar lessen eindigden pas om 15u25, en het pand lag erg dicht bij haar school. Ik kocht een smoothie en nam daarna plaats op een bankje aan de fontein. 'Euhm..' hoorde ik. Ik draaide me om en zag de jongen van het ziekenhuis staan. 'Oh, hallo. Tom, toch?' zei ik. 'Ja. Sorry, ik ben je naam even...' 'Katie.' vulde ik hem aan. 'Katie, juist. Hey.' Hij nam ook plaats naast mij op het bankje. 'Mag ik je zeggen, je ziet er beter uit. Beter dan de vorige keer dat we elkaar zagen.' 'Bedankt. Ik voel me beter.' zei hij. 'Wat je zei, de vorige keer, heeft me bijgebleven.'Ik glimlachte naar hem. 'Echt waar Katie, je woorden waren... Nou ja, laten we het er gewoon bij houden dat je me hebt verbeterd, ik voel me beter en ik kijk positiever naar het leven. Peyton is een deel van me, en zal dat altijd blijven. Maar ik kan het nu plaatsen, dan kon ik voorheen niet.' ik glimlachte. 'Ik ben blij, dat ik je kon helpen.' Ik nam een slokje van m'n smoothie. 'Wat-uh, wat doe je hier?' vroeg hij plots. 'Ik wacht op m'n zusje. Ze wou samen wat shoppen, ze komt zo dadelijk.' 'Oh, een zusje. Hoe heet ze?' 'Anna.' 'Mooie naam.' ik glimlachte. 'Heb jij zussen, of broers?' hij keek me aan. 'Een tweelingbroer, Bill. Maar we lijken niet op elkaar.' 'Leuk, een tweelingbroer. Heb je er een goede band mee?' 'De beste. Echt waar, hij is mijn beste vriend. Ik heb er erg veel steun aan gehad. Toen Peyton stierf bleef hij heel sterk voor mij, en ook voor z'n vriendin. Want zijn vriendin, is de beste vriendin van Peyton.' 'Dat kan niet makkelijk geweest zijn.' 'Nee, maar toch deed hij het. Ik weet niet hoe ik 'm ooit zal kunnen bedanken daarvoor.' 'Ik ben zeker dat hij wel weet hoe dankbaar je bent.' hij glimlachte. 'Hoe doe je het toch, Katie?' 'Wat?' lach ik. 'Mensen opbeuren, de juiste woorden uitspreken.' ik bloosde was. 'Ach, schei uit. Ik ben maar Katie Davis, doodnormaal meisje.' 'Wel, Katie Davis, je bent een wonderbaar persoon.'lachte hij. Ik keek hem aan. Het was me nooit opgevallen hoe knap hij echt wel is.
'Kates!' ik hoorde geroep en zocht van waar het kwam. Toen zag ik Anna naar me toe wandelen. Tom stond op. 'Je zusje. Ik ga.' 'Ga je ook shoppen?' 'Ik ga nu naar huis toe, ik was net klaar toen ik je tegenkwam.' ik stond ook op. 'Het was gezellig.' zei hij plots. Ik knikte. 'Ik zie je nog wel eens.' lachte hij. Ik knikte. Daarna vertrok hij. 'Wie was dat?' vroeg Anna meteen. 'Tom. Een jongen die ik vaak tegen het lijf liep in het ziekenhuis deze zomer. Hij verloor z'n vriendin.' 'Auw. Straf.' 'Dat is nog zacht uitgedrukt zus. Kom, we gaan shoppen!' Ze haakte haar arm in de mijne en we liepen een winkel in. Die beviel ons niet, dus gingen we over naar de volgende winkel. En zo ging dat wel even door, tot we een winkel tegenkwamen die ons wel beviel. Vooral Anna dan, want ze had een heleboel kledij mee naar de pashokjes. Ik vond het wachten niet erg, want ik genoot van quality time met m'n zusje. 'Tadaaaaaaaaa!' ze kwam uit het hokje met een heel mooi jurkje. 'Wow, erg mooi Anna.' 'Ja hè?' het was een lichtroze jurkje, en het zag er fantastisch uit. 'Ga je het kopen?' 'Ja, ik denk het wel.' zei ze fier. Ze bekeek haarzelf nog een paar keer in de spiegel en kleedde zich daarna weer om.
'Dus euhm, vind je die Tom leuk?' vroeg Anna plots aan de kassa. 'Wat? Wat zeg je nou!' schrik ik. 'Ach, Kates. Het droop er van af.' ik schudde lachend mijn hoofd. 'Liefste Anna, je bent verkeerd. Ik ken hem amper, hij is net de liefde van zijn leven verloren. Ik ga niet achter hem aan, ik ben zo niet.' Anna betaalde haar jurkje en we liepen de winkels uit. Toen hadden we het wel even gehad, en wandelden we rustig terug naar mijn auto. 'Weet je wat het probleem is.' begon ze opnieuw. 'Wat dan?' zuchtte ik. 'Je bent een gigantisch mooi en lekker wijf...' 'Anna!' '... maar je doet er niets mee! Kom op zus, je bent super mooi, ga eens op jacht.' 'Hoor je jezelf? Op jacht. Net alsof je als vrouw altijd op de mannen moet gaan jagen. Ik ben niet zo'n type.' 'Dat is waar, je bent niet zo'n type. Wanneer had je voor het laatst een relatie?' Auw, die kwam hard aan. En ze wist wel waarom. Ze hield me tegen. 'Sorry Katie, dat was niet eerlijk.' ik keek haar aan. 'Ik had niet zover mogen gaan, het spijt me.' ik knikte, aantonend dat ik het wel kon vergeven. We liepen daarna in stilte naar mijn auto, en hadden een kille autorit naar huis.
'Mam?' Anna liep meteen door naar de keuken. Ik zette m'n tas aan het kastje aan de deur en liep naar de woonkamer. 'Maaaam?' hoorde ik Anna opnieuw roepen. Ik ging naar de keuken. 'Waar is ze nou?' vroeg Anna. Ik haalde m'n schouders op en haalde uit de koelkast een blikje cola-light. Anna liep de trap op naar boven, ik hoorde ze tegen iemand praten. Mama was boven. Ik zette m'n blikje op het aanrecht en volgde Anna de trap op. Mam lag op haar bed, ze zag er niet zo goed uit. 'Mam, wat is er?' 'Niets schatjes, ik ben wat ziekjes.' ze probeerde rechtop te zitten. 'Neeneenee, ga maar liggen.' protesteerde ik. 'Schatjes, ik heb niet voor eten gezorgd, sorry. Ik voel me helemaal niet lekker, ik ga gewoon in bed blijven en proberen slapen. Ik eet wel een toast of zo straks.' ik knikte. Anna en ik verlieten opnieuw haar kamer. We gingen in de zetel zitten. 19u30. 'Heb je honger?' 'Best wel..' jammerde Anna. Ik nam m'n gsm. 'Ik bel voor pizza, leg jij 'n filmpje op.' 'Ga je niet weg vanavond?' 'Jawel, maar ik heb wel nog even tijd.' knipoogde ik. Daarna toetste ik het nummer van de pizzeria in.
Ik parkeerde mezelf net buiten het winkelpand. Daar was het goedkoper om te parkeren, en had je ook meer plaats. Ik nam m'n handtas en vertrok naar het pand. 15u10. Ik had met m'n zusje afgesproken om 15u30, want haar lessen eindigden pas om 15u25, en het pand lag erg dicht bij haar school. Ik kocht een smoothie en nam daarna plaats op een bankje aan de fontein. 'Euhm..' hoorde ik. Ik draaide me om en zag de jongen van het ziekenhuis staan. 'Oh, hallo. Tom, toch?' zei ik. 'Ja. Sorry, ik ben je naam even...' 'Katie.' vulde ik hem aan. 'Katie, juist. Hey.' Hij nam ook plaats naast mij op het bankje. 'Mag ik je zeggen, je ziet er beter uit. Beter dan de vorige keer dat we elkaar zagen.' 'Bedankt. Ik voel me beter.' zei hij. 'Wat je zei, de vorige keer, heeft me bijgebleven.'Ik glimlachte naar hem. 'Echt waar Katie, je woorden waren... Nou ja, laten we het er gewoon bij houden dat je me hebt verbeterd, ik voel me beter en ik kijk positiever naar het leven. Peyton is een deel van me, en zal dat altijd blijven. Maar ik kan het nu plaatsen, dan kon ik voorheen niet.' ik glimlachte. 'Ik ben blij, dat ik je kon helpen.' Ik nam een slokje van m'n smoothie. 'Wat-uh, wat doe je hier?' vroeg hij plots. 'Ik wacht op m'n zusje. Ze wou samen wat shoppen, ze komt zo dadelijk.' 'Oh, een zusje. Hoe heet ze?' 'Anna.' 'Mooie naam.' ik glimlachte. 'Heb jij zussen, of broers?' hij keek me aan. 'Een tweelingbroer, Bill. Maar we lijken niet op elkaar.' 'Leuk, een tweelingbroer. Heb je er een goede band mee?' 'De beste. Echt waar, hij is mijn beste vriend. Ik heb er erg veel steun aan gehad. Toen Peyton stierf bleef hij heel sterk voor mij, en ook voor z'n vriendin. Want zijn vriendin, is de beste vriendin van Peyton.' 'Dat kan niet makkelijk geweest zijn.' 'Nee, maar toch deed hij het. Ik weet niet hoe ik 'm ooit zal kunnen bedanken daarvoor.' 'Ik ben zeker dat hij wel weet hoe dankbaar je bent.' hij glimlachte. 'Hoe doe je het toch, Katie?' 'Wat?' lach ik. 'Mensen opbeuren, de juiste woorden uitspreken.' ik bloosde was. 'Ach, schei uit. Ik ben maar Katie Davis, doodnormaal meisje.' 'Wel, Katie Davis, je bent een wonderbaar persoon.'lachte hij. Ik keek hem aan. Het was me nooit opgevallen hoe knap hij echt wel is.
'Kates!' ik hoorde geroep en zocht van waar het kwam. Toen zag ik Anna naar me toe wandelen. Tom stond op. 'Je zusje. Ik ga.' 'Ga je ook shoppen?' 'Ik ga nu naar huis toe, ik was net klaar toen ik je tegenkwam.' ik stond ook op. 'Het was gezellig.' zei hij plots. Ik knikte. 'Ik zie je nog wel eens.' lachte hij. Ik knikte. Daarna vertrok hij. 'Wie was dat?' vroeg Anna meteen. 'Tom. Een jongen die ik vaak tegen het lijf liep in het ziekenhuis deze zomer. Hij verloor z'n vriendin.' 'Auw. Straf.' 'Dat is nog zacht uitgedrukt zus. Kom, we gaan shoppen!' Ze haakte haar arm in de mijne en we liepen een winkel in. Die beviel ons niet, dus gingen we over naar de volgende winkel. En zo ging dat wel even door, tot we een winkel tegenkwamen die ons wel beviel. Vooral Anna dan, want ze had een heleboel kledij mee naar de pashokjes. Ik vond het wachten niet erg, want ik genoot van quality time met m'n zusje. 'Tadaaaaaaaaa!' ze kwam uit het hokje met een heel mooi jurkje. 'Wow, erg mooi Anna.' 'Ja hè?' het was een lichtroze jurkje, en het zag er fantastisch uit. 'Ga je het kopen?' 'Ja, ik denk het wel.' zei ze fier. Ze bekeek haarzelf nog een paar keer in de spiegel en kleedde zich daarna weer om.
'Dus euhm, vind je die Tom leuk?' vroeg Anna plots aan de kassa. 'Wat? Wat zeg je nou!' schrik ik. 'Ach, Kates. Het droop er van af.' ik schudde lachend mijn hoofd. 'Liefste Anna, je bent verkeerd. Ik ken hem amper, hij is net de liefde van zijn leven verloren. Ik ga niet achter hem aan, ik ben zo niet.' Anna betaalde haar jurkje en we liepen de winkels uit. Toen hadden we het wel even gehad, en wandelden we rustig terug naar mijn auto. 'Weet je wat het probleem is.' begon ze opnieuw. 'Wat dan?' zuchtte ik. 'Je bent een gigantisch mooi en lekker wijf...' 'Anna!' '... maar je doet er niets mee! Kom op zus, je bent super mooi, ga eens op jacht.' 'Hoor je jezelf? Op jacht. Net alsof je als vrouw altijd op de mannen moet gaan jagen. Ik ben niet zo'n type.' 'Dat is waar, je bent niet zo'n type. Wanneer had je voor het laatst een relatie?' Auw, die kwam hard aan. En ze wist wel waarom. Ze hield me tegen. 'Sorry Katie, dat was niet eerlijk.' ik keek haar aan. 'Ik had niet zover mogen gaan, het spijt me.' ik knikte, aantonend dat ik het wel kon vergeven. We liepen daarna in stilte naar mijn auto, en hadden een kille autorit naar huis.
'Mam?' Anna liep meteen door naar de keuken. Ik zette m'n tas aan het kastje aan de deur en liep naar de woonkamer. 'Maaaam?' hoorde ik Anna opnieuw roepen. Ik ging naar de keuken. 'Waar is ze nou?' vroeg Anna. Ik haalde m'n schouders op en haalde uit de koelkast een blikje cola-light. Anna liep de trap op naar boven, ik hoorde ze tegen iemand praten. Mama was boven. Ik zette m'n blikje op het aanrecht en volgde Anna de trap op. Mam lag op haar bed, ze zag er niet zo goed uit. 'Mam, wat is er?' 'Niets schatjes, ik ben wat ziekjes.' ze probeerde rechtop te zitten. 'Neeneenee, ga maar liggen.' protesteerde ik. 'Schatjes, ik heb niet voor eten gezorgd, sorry. Ik voel me helemaal niet lekker, ik ga gewoon in bed blijven en proberen slapen. Ik eet wel een toast of zo straks.' ik knikte. Anna en ik verlieten opnieuw haar kamer. We gingen in de zetel zitten. 19u30. 'Heb je honger?' 'Best wel..' jammerde Anna. Ik nam m'n gsm. 'Ik bel voor pizza, leg jij 'n filmpje op.' 'Ga je niet weg vanavond?' 'Jawel, maar ik heb wel nog even tijd.' knipoogde ik. Daarna toetste ik het nummer van de pizzeria in.
Reageer (1)
please, ga verder, het is echt prachtig<3
1 decennium geleden