De nieuwe bewoners

'Anubis... Anubis... Anubis!' Lynn Capler had het huis Anbuis bereikt. Haar glimlach verdween. Ze had het huis heel anders voorgesteld. Het leek alsof het een geheim had...
Toch stapte ze dapper naar voren en belde aan.
Een aardige man deed open. 'Hallo,' zei hij. 'Ik ben Dane. Welkom in het huis Anubis. Kom binnen Lynn.'
Lynn liep naar binnen. Hoe wist Dane haar naam? Ze had niets over haarzelf moeten vertellen toen ze een mail stuurde naar het huis.
'Ga lekker zitten.' zei Dane vriendelijk. 'Abbigaïl brengt je spullen wel naar boven. Abbigaïl!'
Een lief meisje met donkerblond haar kwam eraan. Ze leek heel erg op Lynn.
Lynn vond het maar een raar huis...

Een paar minuten later werd er aangebeld.
Dane deed open. Lynn hoorde vaag geroesemoes in de gang.
Dane en een jongen met kort zwart haar ging tegenover haar zitten.
Af en toe viel zijn zijlok voor zijn gezicht.
'Ik ben Onno.' zei de jongen.
'Ik ben Lynn.' zei Lynn verlegen. Waarom was ze altijd zo verlegen!

Er werd wéér aan gebeld.
Dane ging weer weg. Een leuke jongen met bruin haar keek naar Lynn en Onno. Lynn en Onno lachten.
'Hoi! Ik ben Onno en dat is Lynn.' riep Onno.
'Hey, ik ben Senna.' zei Senna.

Weer werd er aangebeld.
'Hoooooi!!!!!!' riep een meisje. Ze was duidelijk erg enthousiast. 'Ik ben Tessel. Jij bent Senna, jij Onno, en jij Lynn.'
'Dat klopt.' lachte Lynn. 'Hoe weet jij dat allem...'
'Ja ja, dat heeft Dane verteld.'
Lynn schrok al...

Later kwam een verwend meisje aan. Ze was niet vreselijk verwend. Best aardig zelfs! Amy, heette ze. Haar prachtige blonde bos danste langs haar hoofd.

Ook kwam er een grappenmaker. Ryan. Hij had heel lichtbruine stekels. Hij deed alsof hij een "cactus" was. Geen goede grap volgens Lynn.
Ze lachten met zijn alle.
'Zo,' riep Dane, 'hebben jullie kennis gemaakt? Goed, dan gaan we nu naar de kamers!'