{Narnia}When two enemies fall in love [One hundred and sixty-nine]

Er heerste een gespannen sfeer in het hele kasteel, en eigenlijk heel Narnia. Dat kwamen de meiden te weten wanneer ze naar beneden gingen. De jongens zaten namelijk met de hoofden van alle wezens te praten, erg ernstig. Er was een sierlijke faun bij, een satir en Glenstorm. Zijn bruine flanken glinsterden in het zonlicht. 'Ik weet niet wat jullie doen, maar ik ga mijn boog halen en wat oefenen, voor zover ik kan,' zei Susan.'Ja,'zei Nathalie,'Ik ga mee. Ik wil oefenen.'En zo gingen Susan,Bella,Raven,Evi,Nathalie en Selena naar de boogschietvelden. Susan liep direct naar haar vertrouwde boog en trok aan de pees die trillend terug op zijn plaats schoot. Het moest wel een betoverde boog zijn, de boog als kerstcadeau, want het hout was nooit gerot en de pees was nog zo strak als eerst.'Neem er een,'zei ze serieus en nam een koker met pijlen. Alle meiden gingen naar haar toe, behalve Raven. Zij had haar eigen boog en koker met pijlen, in het zilver, zwart en groen in plaats van het Narniaanse goud en rood. Maar dat deed er niet toe. Ze oefenden nog snel op de roos zoals ze al zoveel hadden gedaan maar nu meer met het idee dat de roos later verangen zou worden door mensen.'Het is een kwestie van tijd en plaats,'klonk de stem van Caspian,'We zullen moeten winnen.