Chapter O.47

De volgende morgen wordt ik wakker door het zachte kloppen op mijn deur. Slaapdronken sta ik op en strompel naar de deur. “Oh, jij bent het Sev.” Mompel ik, en ik wil me weer omdraaien. “Kris…” Zijn stem klinkt gebroken en ik staar hem aan met een angstig voorgevoel.
Vandaag is het zover. Ik ben meteen klaar wakker en ik kan Severus alleen maar aanstaren. Vandaag is het zover.. weergalmen de woorden van Severus nog na in mijn hoofd. “Oké..” Is mijn briljante reactie, simpelweg omdat ik niet weet wat ik moet zeggen op dit nieuws. “Heeft Malfoy de kast al gerepareerd dan?” Severus knikt. Beduusd draai ik me om. Zal ik gaan douchen of niet. “Ik ga wel even douchen denk ik, wacht jij hier?” vragend kijk ik Sev aan. Hij knikt, en installeert zich in een van mijn gemakkelijke stoelen om op mij te wachten.

De stralen van de douche kleuren mijn huid rood, maar ik voel de hitte van het water nauwelijks. Ik ben verdoofd. Ik had niet verwacht dat het al zo snel zou gebeuren, ik had gerekend op tenminste nog een week tijd. Maar niet dus. Vandaag al. Vanavond zou Dumbledore sterven, hoe dan ook.

Langzaam kom ik de badkamer uitlopen met enkel ondergoed aan, en ik begin kleding uit te zoeken. Ik voel Severus zijn ogen in mijn rug branden, en ik heb de neiging om me in zijn armen te storten maar ik hou me in. “Kun je het wel aan Kris?” zijn vraag is slechts een fluistering over zijn lippen en ik kan de pijn horen die er in verscholen ligt. “Natuurlijk kan het ik… Anders had ik niet aangeboden om je te helpen.” Ik sta nog steeds met mijn rug naar hem toe, met een T-shirt in mijn hand. Ik trek hem aan, en wurm me daarna in een strakke jeans. Over mijn shirtje doe ik blazer en aan mijn voeten hakken. Al mijn kleren zijn zwart, ten teken voor de rouw waar de school vannacht in zal verkeren.