041 Aine flora.

Ik bleef met Fay achter, het begon donker te worden en Elvyne was nog steeds niet terug. ,'Laten we maar gaan slapen,' zei ik,'hier?,' piepte Fay angstig,'ja, waar anders?,' vroeg ik geïrriteerd. ,'Uhmm...,' zei Fay twijfelend,'dat bedoel ik dus..,' zuchtte ik,'we kunnen nergens anders slapen,' ik keek haar met doordringende ogen aan,'ja, maar waarop dan?,' vroeg Fay. ,'Gewoon, op de grond,' zei ik,'de grond!?,' riep Fay uit, ik keek haar kwaad aan,'weet jij iets beters dan!?,' beet ik haar toe, ik voelde me vanbinnen koken, mijn ogen straalde woede uit die op Fay, gericht was. ,'Nee?,' piepte Fay, ik ging liggen op de grond en draaide me om,'trusten,' zei ik bits, Fay knikte, maar dat zag ik niet. Fay ging naast me liggen terwijl ik hoorde, dat ze zich in slaap huilde, ik voelde me schuldig, maar ik wauw me niet laten kennen, door sorry te zeggen.


Ik werd wakker door geritsel, en ik zag iets groots staan, het was groenig en liep gebogen, het wezen liet duidelijke kreunen horen, van vermoeidheid. Ik gilde zo hard ik kon en pakte een stok,'weg blijven, ik, ik, ik steek je neer,' riep ik, en ik stak de stok in de richting van het monserachtige, gedaante. ,'Maar Aine, ik ben het,' zei de stem van Elvyne.