Hoofdstuk 9

Woede barst uit me los. De vlammenzee rondom mij verlicht de hele kamer. Het is leeg.
"WAAR ZIJN EVA, DENISE, NERA EN ELODIE?????"
Ik bedenk me opeens dat de kamer leeg is.
Er hangt iets rondom het oog, natuurlijk het lichaam.
"Laat ze vrij..." Tranen springen weer in mijn ogen.
De vlammenzee brand weg.
Met rivieren van tranen maak ik een vlammenbal en schiet het op de plek van het oog.
Het kaatst ergens tegen.
Het schiet terug.
Ik had het niet verwacht en zie hopeloos toe hoe het naar mijn lichaam toe schiet.
Als verstijfd sta ik stil.
Voordat ik geraakt wordt schiet ik half verdoofd nog een bal. Recht op het oog.
Die andere raakt me en ik wordt tegen de muur gegooid.
Er komt een zwart-paarse bal er achteraan.
Die raakt me ook.
Ik voel mijn ziel me loslaten.
Met mijn laatste kracht vorm ik een versteende, rood-oranjege, vuurbal.
Ik sla mijn vleugels om me heen.
'bescherm jezelf.'
Het was mijn moeders stem.

Eva komt de kamer in hollen.
Ze schiet hopen water op het oog af.
Denise komt erachteraan.
ze helpt eva.
Elodie komt op me afrennen.
Ze klopt op mijn schouder.
Van schrik laat ik de bol vallen.
"NEEE!" Ik ren erachteraan.
Maar ik struikel.
Mijn laatste leven... Gaat kapot.
Ik ben verdoemd.
Elodie kijkt verbaasd naar de wegrollende bol.
Ze staat verstijfd.
Gestrekt met mijn arm probeer ik de bol te pakken.
Ik grijp mis.
"Nee..."