32. Quarrels and misunderstandings.

'What the hell!'
De jongens zijn inmiddels weer 'normaal'. Geen oplichtende ogen, lange nagels of enge tanden. Derek en Isaac hebben nog een hele tijd doorgevochten om mij. Derek was mij helemaal zat en Isaac was hém helemaal zat. Toen Derek besloot een tweede moord poging op mij te verrichten, kwam ook Scott in actie.
'Inderdaad. Waarom ben je niet dood?' Isaac gromt dreigend naar Derek.
'Waarom probeerde je dat überhaupt? Twee keer!'
Derek draait zijn hoofd van me weg, als een klein kind. Het was slechts een seconde, een seconde. Als ik die seconde had gemist, dan had ik nooit geweten dat Scott er zo te zien ook het een en ander van weet.
'Scott?'
Hij kijkt me verbaasd aan, maar ik zie de angst in zijn ogen. Angst voor wat Derek hem zal aandoen, of misschien wel Allison, als hij zijn mond voorbij praat. Dit gaat dus niets worden.
Isaac draait zich gekwetst om.
'Je wist ervan?' Scott schudt wild met zijn hoofd.
Isaac balt zijn vuisten. Hij begint te trillen. Derek lijkt dit alleen maar ironisch te vinden.
'Waarom wilde je Jackson vermoorden?' ga ik op mijn volgende onderwerp over. Ik praat straks wel met Scott, onder vier ogen.
'Hij probeerde je te vermoorden en jij laat dit rusten!' Isaac zijn ogen lichten geel op.
'Rustig, Isaac', probeer ik hem te sussen. Ik leg mijn hand op zijn arm, maar hij slaat die er kwaad af.
'Ga afkoelen', beveelt Derek hem. Hij is opgesprongen en staat nu tussen Isaac en mij in.
'Zodat je haar nogmaals kan proberen te vermoorden? Drie keer is scheepsrecht, toch?' De sarcasme schalt door zijn stem.
Derek antwoordt niet.
'Rustig, Isaac', probeert Scott. Hij krijgt een enorme duw en belandt ergens achterin de kamer.
'Dit is mijn huis!' gil ik wanneer Scott een vaas oppakt om terug te gooien. Veel zelfbeheersing zorgt ervoor dat hij hem terugzet.
'Zit, alledrie!' Isaac en Scott gaan vrijwel gelijk zetten, maar Derek kijkt me alleen maar aan. Ik kijk hem kwaad aan. Ze zeggen wel eens, als blikken kunnen doden. Okay, dan was ik waarschijnlijk al eerder dood geweest..
'Moet ik soms tot drie tellen?'
Isaac kan voor het eerst vandaag weer even glimlachen.
'Fijn', Derek gaat zitten.
'Waarom wil je Jackson doden?'
'Hij is een gevaar. Dat zag je toch?'
Ik schud mijn hoofd, daar heeft hij geen gelijk in.
'Hij wilde me wat vertellen. Hij wilde me geen pijn doen', probeer ik Derek te overtuigen.
'Wat wilde hij je vertellen?' Het klinkt spottend, alsof ik gek ben.
'Hoe ik hem kan helpen.'
Derek valt stil. Ik heb een tijd getwijfeld of dat wel mogelijk was. Ik dacht dat hij misschien voor altijd zo kon blijven, maar Derek ontkracht zonet mijn gedachten.
'En dat weet je nu?' Ik knik, trots.
Hij kijkt me afwachtend aan, maar ik geef geen antwoord. Ik ga hem deze informatie niet toevertrouwen. Isaac heeft gelijk. Waarom ben ik nu überhaupt in een kamer met de man die me nou al twee keer heeft geprobeerd te vermoorden?
Derek's ogen vernauwen.
'Ik vertrouw je niet, vergeet het maar. Geef me wat tijd. Als het niet lukt, dan..'
Ik val stil. Dan wat? Ik ga Jackson echt niet overleveren aan Derek.
'Dan is hij van mij?' vult Derek me met een vuile glimlach aan.
'Nee', antwoord ik resoluut.
'Dan krijg ik jou?'
'Nee', is Isaac me voor. Derek zijn glimlach wordt groter.
'No deal then.'
Ik bal mijn vuisten en moet moeite doen om niet naar hem toe te gaan en hem proberen te slaan. Ja, proberen, want hij houdt me toch wel tegen. Stomme weerwolven.
'Je probeert me te vermoorden, with no reason. Je wil een van mijn beste vrienden vermoorden, zonder mij eerst een kans te geven hem te redden. Wat voor monster ben jij?'
Hij wendt zijn ogen af naar buiten. Ik had het niet verwacht, maar dit raakt hem.
'Goed dan, maar gebruik je kans goed, want je krijgt er maar een.'


-- Comment please? Thankyou ! --