Chapter One.

Ongeduldig tikte ik met mijn vingers op mijn tafel terwijl ik straks naar de klok keek. Nog 20 secondes en ik was officeel geslaagd. Nog 20 secondes en ik was verlost van school. Ik begon met mijn tong te klikken, 'kom op!' mompelde ik naar niemand in het bijzonder. Heel snel keek ik om me heen, het was stil. Nicki en Yasmin keken vol verwachting naar de klok. Ik raakte met mijn hand snel de vloer aan en keek toen weer naar de klok. Nog 10..9..8..7..6.. wat ging de tijd toch sloom. Nu we er op wachtte leek het net alsof het eeuwen duurde, geïrriteerd wiebelde ik heen en weer en keek ik naar de klok. 4..3..2.. Ik hield mijn adem in. 1....0!!!Lachend sprong ik omhoog en begon ik als een wilde te dansen. Het was voorbij! Het was echt voorbij, eindelijk! 'We zijn geslaagd!' schreeuwde Nicki en Yasmin tegelijk waardoor ik in de lach schoot. Nadat we uitgegild waren ploften we zuchtend neer op de bank. We zijn geslaagd voor school, allemaal. Hoe geweldig geniaal was dit?! 'We zijn gewoon geslaagd' zegt Nicki waardoor ik heftig begin te knikken 'Vrijdag alleen nog de diploma uitreiking en dan lekker weg!' zei Jasmin lachend.De drang om de vloer te raken kwam weer omhoog zo snel als ik kon raakte ik de vloer aan met mijn hand en ging weer normaal zitten. Een ongemakkelijk gevoel kwam weer naar boven Yasmin en Nicki glimlachte naar me waardoor ik me weer mezelf voelde. 'Hebben jullie al gepakt?' vroeg ik en Yasmin knikte meteen. Nicki haalde haar schouders op,'Ik weet niet wat ik mee moet!' zei ze en ze gooide hopeloos haar handen omhoog. 'Kleren!' zeiden ik en Yasmin tegelijk. 'Ja maar wat voor kleren?!' zei Nicki weer. Ik deed net alsof ik diep nadacht maar het schoot gewoon echt niet op, mijn hersenen waren vast dood op door al het leren en zo. Zuchtend haalde ik mijn schouders op 'Geen idee, ik moet ook nog pakken' Yasmin keek mij met open mond aan waardoor ik me erg ongemakkelijk ging voelen. 'Wat is er?' zei ik en ik keek Yasmin met zo'n 'je-bent-gek-dat-je-me-zo-aan-kijkt' blik aan.'Nou,' Begon Yasmin. 'Normaal heb jij altijd alles ruim van te voren klaar, je bent nu ook stukken rustiger. Die medicijnen werken echt he?' Blozend keek ik naar beneden en knikte ik zachtjes 'Alleen maar beter!' zei Nicki en ik keek weer omhoog. 'Helpen jullie me met pakken?' zei ik om van onderwerp te veranderen. Ze knikten beiden en verlieten de woonkamer en liepen door naar mijn kamer. Ik raakte nog snel de grond aan en volgde hun toen, terwijl hun naar mijn kamer liepen stopte ik bovenaan de trap. 'Uh Nicki, Yasmin' zei ik voorzichtig. Ze stopte beiden en keken me vragend aan. Na een paar seconde snapten ze wat ik bedoelde en glimlachte ze beiden 'Ga maar' zei Yasmin 'We zien je zo wel' ze knipoogde naar me en liep toen mijn kamer in. Ik voelde dat ik alweer duizelig werd dus liep zo snel als ik kon naar de badkamer.Ik liep daar een rondje en liep toen weer naar mijn kamer. Ik zag Yasmin & Nicki al voor mijn inloop kast staan en ik zuchtte diep. 'Tijd om te pakken' mompelde ik en zo begonnen we verschillende setjes kledij in mijn koffer te dumpen.


Sommige dingen zullen later wat duidelijker worden hoor! Hoop dat jullie het een leuk stukje vonden? Reactie's ?
x