Chapter 1: Niall James Horan

Zuchtend keek ik uit het raam. Kinderen van rond mijn leeftijd renden weg met broden, gestolen van ons en van de buren. Mijn vader en de buurman die in uniform achter hen aanrenden. Het was iedere keer hetzelfde liedje.
"Niall!" hoorde ik mijn moeder van beneden roepen. Ik trok de gordijnen dicht en liep naar beneden. Mijn moeder glimlachte naar me, maar ik glimlachte niet terug. Ik was er niet trots op, op wat we de Britten aandeden. Ergens snapte ik wel wat de Britten fout hadden gedaan, maar om ze dan zo te behandelen. Ik vond het onrechtvaardig; dat we terugvielen op hun niveau. Het was gewoon een schande.
"Dit zijn Lewis en Jay. Zij zijn hier om ons te dienen."
"Mijn naam is Louis," snauwde de jongen, die mijn moeder Lewis noemde. Mijn moeder gaf hem een stomp in zijn rug, waardoor Louis geneigd was een stap naar voren te zetten.
"Zwijg! Anders hak ik je tong eraf!"
Louis maakte een slot gebaartje bij zijn lippen en ik grinnikte even. Hij had wel lef voor zijn situatie.
"Aha, en ik mag ze dus elke opdracht geven die ik wil?" vroeg ik.
Mijn moeder knikte. "Eigenlijk wel, maar ik wil dat je ze wel nuttige opdrachten geeft. Ik wil niet dat je teveel contact legt met deze schoften. Daarbij, je huiswerk maak jezelf. Dat is namelijk voor jouw carrière later."
"In deze maatschappij is de enige goed betaalde baan die je kunt krijgen een soldaat. Of dokter, maar dat wil ik absoluut niet worden."
"Ik zie jou geen soldaat worden, dus daarom moet je goed leren. Dan kun je in ieder geval een baan in de medische richting krijgen."
"Ik wil geen dokter worden, mam. Dan moet ik alles gewonde Britten helpen. Die kijken me dan met zo'n hatelijke blik aan en je weet dat ik daar niet tegen kan."
"Ik bedoelde ook niet in een Brits ziekenhuis, ben jij gek."
"In een Iers ziekenhuis help ik de slechteriken," mompelde ik zachtjes. Gelukkig had mijn moeder het niet gehoord, maar Louis leek het wel gehoord te hebben, aan zijn blik te zien.
"Nou, misschien is het een goed idee om je huiswerk eens te gaan maken," zei mijn moeder, en trok Louis en Jay aan hun kragen mee.
Die Louis is eigenlijk best knap. Zo met zijn brilletje en gestreepte T-shirt.