Steruur.

Rooster:
Wiskunde
Steruur
LO
Latijn


Door de deur, 3 meter doorlopen, rechts afslaan, eierkoek met rozijnen, vensterbank. Dat was de route die ik vandaag aflegde in de pauze.
En zo begon ik met zingen.

Waarom heb ik ze nog steeds, vraag ik me af
Mijn emoties erodeerden lang geleden al
In dit vervloekte water
Klinkt het geroep van de vogels heel ver weg

"Eh? Hoor ik haar nu zingen?"
Ik kon niet meer stoppen, al had ik het gewild. Dit moest ik nú zingen, anders werden die opgekropte gevoelens me veel te veel.

Mijn roepen sterven uit zonder teken
Hoe vaak ik ook het licht mag zien in mijn dromen, het is toch allemaal slechts een illusie...

"Dit lied..."

Niet verwachtend gered te worden, voor altijd in deze duistere zee
Reis ik zonder bestemming, alleen in het duister
Niet wetend hoe ver ik nog moet gaan blijf ik blind doorgaan
Hoe ver moet ik gaan tot de dag dat ik jou ontmoet?

"Waarom? Waarom is haar lied zo droef...?"

Michel...

---

Drukte op de gangen, tijd voor de les. Er gaat niet veel gebeuren, aangezien het slechts een steruur is.

Michel wordt nu vast het toppunt van aandacht, dan kan ik leeg naar het computerscherm zitten staren. Al zit hij zo vlak naast me...
"Waar kom je vandaan?" "Welke hobby's heb je?" "Hoe oud ben je?"
Michel antwoordde slechts de tweede vraag. "Ik speel fluit."
Fluit?
En ja, hij haalde een gouden fluit tevoorschijn, met lichtblauwe edelsteentjes erop.
Heb ik die niet ergens eerder gezien?

"Kan je ook wat voor ons spelen?" "Waarom zit je naast haar?"
"Waarom ben je zo stil opeens?" "Is er wat mis?"
Hij gaf geen antwoord, maar zette de fluit aan zijn lippen en begon te spelen.
Een droeve, maar toch zo'n rustgevende melodie vulde de klas. Eh... Ik voel me plots zo... Zo.... Zo slaperig...

Velen uit de klas, betoverd door de melodie, vielen vrijwel onmiddelijk in slaap. Anderen zakten hopeloos weg terwijl ze zich probeerden tegen de slaap te verzetten. "Stop... Niet... Het is..."

Ik was de laatste die nog wakker was, al was het zo... verleidelijk... om in te geven...
Een korte onderbreking in zijn spel.
"Zielige mensen. Ik mag doen wat ik wil." En hij vervolgde zijn treurvolle fluitspel.

"Waarom...?"