O4. Music Room

Toen ik beneden kwam, was mijn moeder al weg. We hing er een briefje aan de koelkast geplakt. 'Dear Olivia. I am away for 2 days because of work. You're phone is on the table. I'll call you tonight. Good luck today. Love, Mum,' las ik hardop voor. Ik zuchtte en draaide me om naar de tafel. Daar lag mijn telefoon. Ik had inderdaad een berichtje van Harry.

Oh, I really appreciate that. I'll be there at 8. X

Ik glimlachte. Ik had nagedacht over het zingen, maar was eigenlijk niet veel verder gekomen. Ik wilde een keer niet alle aandacht op mezelf richten, maar aan de andere kant had ik het inderdaad heerlijk gevonden om met Harry te zingen. Ik vulde een schaaltje met museli en melk en ging aan de keukentafel zitten. Nu ik zo stil zat hoorde ik pas dat het buiten aan het regenen was. Opnieuw was ik blij dat Harry me vandaag ophaalde en dat ik niet met de bus naar school hoefde. Nu ik aan Harry dacht, dacht ik ook meteen aan Louis. Ik wist niet waardoor het kwam, maar ik kreeg het gevoel dat Louis me totaal niet mocht, en dat terwijl hij nog geen woord tegen me gesproken had. Ik zuchtte en zette het schaaltje in de vaatwasser. Op dat moment hoorde ik een toeter. Ik liep naar de woonkamer en zag Harry's auto staan. Ik trok mijn jas aan en pakte mijn tas. Ik controleerde of ik mijn sleutels had en toen de het geval was opende ik de voordeur. Het regende keihard en ik wist nu al dat ik zeiknat zou zijn als ik bij de auto was. Ik waagde het er maar op en trok een sprintje naar de auto. Ik trok het portier open, ging zitten en trok de deur achter me dicht. Ik keek naar Harry en tegelijk schoten we in de lach. Het zag er vast ook niet uit wat ik net had gedaan. 'Hey,' zei ik toen maar. 'Hey,' antwoordde hij lachend terug. Ik deed mijn gordel om en haalde een hand door mijn natte haren. Harry startte de auto en draaide de weg weer op. 'Is your mom still mad?' vroeg Harry. Ik haalde mijn schouders op. 'She's away for two days and I got my phone back, so I guess not,' zei ik. 'Is she away often?' 'Yeah, once a month,' zei ik en Harry keek me vol verbazing aan. 'And your dad?' Ik slikte en schudde mijn hoofd. 'He passed away a few years ago,' fluisterde ik schor. Waarom vertelde ik dit Harry? Het ging hem helemaal niks aan. 'I'm sorry Olivia. I really am.' Ik knikte en beet op mijn lip om mijn tranen tegen te houden. De rest van de rit naar school was het stil, op het getik van de regen na. Beiden waren we in onze eigen gedachten verzonken. 'Urg, I hate rain,' klaagde ik hardop toen Harry de parkeerplaats op reed. 'I have an umbrella.' zei Harry. Hij stapte uit en klapte zijn paraplu open. Vervolgens liep hij naar de andere kant van de auto en opende mijn deur. Glimlachend stapte ik uit. Samen liepen we richting de school. 'Thank you,' glimlachte ik toen we droog in de school waren. 'You're welcome,' lachte Harry. Ik keek op de klok. 'We're way to early,' lachte ik. 'Come with me,' zei Harry en hij pakte mijn hand. 'Where we're going?' vroeg ik verbaasd. 'Just wait,' beloofde Harry me terwijl hij me door de gangen van de school leidde. Uiteindelijk stopte hij voor een deur, die hij openmaakte. Ik liep achter hem aan naar binnen en keer verbaasd om me heen. Overal stonden instrumenten. Harry pakte een gitaar uit het rek en begon wat te tokkelen. Meteen kreeg ik zijn bedoeling door. 'Harry, I don't...' 'You don't have to,' onderbrak Harry me. 'I just want to show you this. 'I come here al lot, when I need time to think I guess,' zei hij. Ik nam naast hem plaats en keek naar zijn handen, die behendig de gitaar bespeelden. 'How long do you play?' vroeg ik. 'I don't. I learned myself some things, but my dad doesn't like it. This is the only place where I can play.' mompelde hij. Ik wilde vragen stellen, maar als hij zich aan me bloot gaf, wilde hij vast dat ik dat ook bij hem deed. 'I think you are good,' zei ik. Harry glimlachte. 'You are the only person who knows about this.' Dit liet me blozen, maar opnieuw liet ik mijn vragen achterwege. 'Do you play?' vroeg Harry me toen. Ik schudde mijn hoofd. Het was een leugen. Ik had heel lang piano gespeeld, maar dat ging Harry niks aan. Daarnaast had ik sinds het overlijden van mijn vader niet meer gespeeld. 'Do you want to learn?' Ik schudde mijn hoofd en glimlachte even. 'I'm sorry,' mompelde ik. 'It doesn't matter. I already like the fact you're here.' Hij liet me opnieuw blozen en ik keek naar de punten van mijn schoenen. Ik vroeg me af of we hier wel mochten zijn, maar vroeg het niet hardop. Ik luisterde naar Harry's gitaarspel. Het was goed, zeker als hij het zichzelf had aangeleerd. Zijn spel werd onderbroken door de schoolbel. 'Come, we can't risk detention again,' lachte Harry terwijl hij zijn gitaar wegzette en samen met mij het lokaal verliet. In stilte liepen we door de gangen naar ons lokaal. Ik voelde meteen de blikken van zowel Perrie als Louis op mij toen ik samen met Harry het lokaal binnen liep. Ik ging achterin zitten en pakte mijn spullen voor me. Ik hoorde Louis van alles aan Harry vragen, maar die wuifde het allemaal weg. Nou, anoniem zou ik in ieder geval niet meer blijven.

De bel ging en ik noteerde nog snel mijn huiswerk in mijn agenda voor ik mijn spullen opruimde en als een van de laatste het lokaal verliet. Ik zuchtte; pauze. Dat zou opnieuw betekenen dat ik ergens alleen zou moeten zitten. Ik kon moeilijk bij Harry gaan zitten, Louis zou me meteen wegjagen. Ik beet op mijn lip terwijl ik nadacht. De WC was nu ook niet echt een geschikte plek. Plots schoot er een idee binnen. Met een kleine glimlach op mijn gezicht probeerde ik me te herinneren hoe we vanmorgen hadden gelopen. Zonder moeite kwam ik bij het muzieklokaal aan. De deur ging gewoon open. Ik glimlachte. Hier zou niemand me vinden en kon ik rustige mijn brood opeten. Ik ging op een stoel zitten terwijl ik mijn brood pakte. Ik liet mijn ogen nog eens goed over de ruimte glijden en bleef hangen bij een prachtige zwarte piano in de hoek van het lokaal. Toen ik mijn brood ophad ging ik voorzichtig op de kruk zitten. Mijn vingers legde ik op de toetsen en na even twijfelen begon ik toch te spelen. Het ging vanzelf. Mijn vingers vlogen over de toetsen en de klanken vulden de ruimte. Toen ik de deur dicht hoorde vallen stopte ik verschrikt en draaide me met een ruk op. Daar stond Harry. Ik voelde me betrap. 'I knew I would find you here,' lachte hij terwijl hij naast me op de pianokruk kwam zitten. 'I came to tell you that my parents aren't home tonight, so if you want you can come over and we can watch a movie or something.' Ik haalde mijn schouders op. 'I don't know,' zei ik eerlijk en ik keek hem aan. 'You don't have to. No pressure,' zei hij. 'Another time,' beloofde ik hem. Hij grijnsde. 'You're good for someone who don't play,' zei hij. Ik zuchtte. 'I have, when I was little,' zei ik toen. 'Why did you quit?' vroeg hij door. Ik slikte. 'I didn't enjoy it anymore,' mompelde ik. Het was de halve waarheid. 'It's a shame. You're really good!' Ik haalde mijn schouders op. 'Will you play something for me? Please?' Ik keek hem twijfelend aan, maar begon toch weer te spelen. Uit het niets begon Harry te zingen. Hij kende de tekst perfect en iedere noot was zuiver. Aandachtig luisterde ik naar zijn stem. Ik had de neiging mee te zingen, maar wist dat dat Harry's doel was. Hij wilde me weer later zingen, maar ik wilde niet, nog niet. Ik stopte toen het lied was afgelopen en keek naar Harry, die met een zelfvoldane grijns terug keek. Zijn smaragdgroene ogen keken me onderzoekend aan. 'What?' vroeg ik. Voor ik antwoord kon geven ging de bel. 'We better get to class,' zei Harry. Ik knikte en stond op. Samen verlieten we het lokaal en liepen naar onze les.