De dappere pinda

Er was eens een pinda en hij was het zat om een pinda te zijn.
hij wilde de wijde wereld in trekken
avonturen beleven!
de andere pinda's lachten hem uit, omdat het een abnormale wens was
pinda's hoorden bij elkaar te blijven, dan was de kans groter dat ze het zouden overleven
maar deze pinda was anders
hij was de andere pinda's zat en pakte zijn spullen
Hij zou een avontuur gaan beleven!
net voordat hij weg wilde gaan werd er op de deur geklopt,
het was zijn vriend, Pino.
Pino wist wat hij van plan was en wilde met hem mee.
hij had gehoord over ene dappere nectarine ver voorbij de verboden bossen
diep in het land van fruit.
als ze die dappere nectarine konden bereiken zou hij ze vast wel ene avontuur geven
en toen gingen ze op weg
Het duurde vele weken tot ze eindelijk bij de verboden bossen waren
maar ze wisten dat het er niet makkelijker op ging worden
het verboden bos was verboden, omdat er nog nooit een pinda levend uit was gekomen
het gerucht ging dat er een notenkraker woonde
De verhalen waren waarschuwingen, maar zelfs die konden de pinda en zijn vriend niet stoppen
dus trokken ze het verboden bos in
na een tijdje doorgelopen te hebben zonder dat er iets gebeurde verloren de pinda's hun laatste greintje angst
het was waarschijnlijk toch maar een verhaaltje voor het slapen gaan
ze slenderden samen lachend door het bos totdat ze bij een open veld uitkwamen
de open plek was een volmaakte cirkel, en aan de zijkant stonden 10 bomen
even groot en machtig aan de kant
In het midden stond een hoge toren.
er was geen deur , dus de pinda's vonden het niet de moeite waard
maar net toen ze weer verder wilden lopen hoor de ze een zacht gefluister
help....ij
elp...Mij
het gefluister was gedempt door het geruis van de wind door de bomen
maar toch duidelijk hoorbaar
het kwam uit de toren!
Toen ze beter keken zagen ze hoog in de toren een raam
waaruit een gedaante naar voren boog
Help mij!
was nu duidelijk hoorbaar
pino greep een liaan en probeerde naar boven te klimmen
maar de pinda had niet verwacht dat de liaan omhoog zou worden getrokken
de liaan steeg steeds hoger
steeds meer richting het raam
en de overgebleven pinda vertrouwde het niet
hij pakte zijn verrekijker uit de tas en tuurde erdoorheen
Het was de notenkraker!
hij probeerde pino in zijn val te lokken!
De pinda begon naar pino te roepen dat hij los moest laten
maar dan zou hij te pletter vallen en het niet overleven
de pinda moest iets anders verzinnen
hij pakte een andere liaan die aan een boom hing

en begon zelf naar boven te klimmen
toen hij hoog genoeg was pakte hij zijn boog en laadde een pijl
hij schoot de pijl op het touw af waardoor het brak, en pino naar beneden stortte
met zijn eigen liaan slingerde de pinda langs de wand van de toren om pino op te vangen en dat lukt hem nog maar net.
toen gingen ze weer op pad.
ze wisten veillig uit het verboden bos te komen, maar ze hadden niet door dat ze achtervolgd werden.
de reis vervolgde zich langs de bergen en dalen van het Albert Heijn koninkrijk en ze kwamen steeds dichterbij de dappere nectarine
De vreemdeling volgde hen echter nog steeds, en probeerde hun plannen dwars te bomen
terwijl de pinda's sliepen, pakte de vreemdeling alle bezittingen af, en gooide ze in een ravijn
vervolgens pakte hij zijn zwaard, en stond hij op het punt de keel van de pinda te doorsuizen
voordat hij data echter kon don werd er een steen tegen zijn hoofd gegooid.
De pinda werd wakker van het gevoel van dreigend gevaar
waarna hij, toen hij overeind ging zitten
de karkas zag van de notenkraker
ze waren hem gevolgd!
een eindje verderop stond pino ene bebloede steen school te maken in een beekje
"Ik heb je leven gered, jonge pinda"
"laat dat de laatste keer zijn"
na deze hinderlaag bewogen de pinda's sneller dan ooit richting de dappere nectarine
wie weet welk gevaar er nog meer op de loer zou liggen!
Uiteindelijk kwamen ze aan in het land van fruit, bij de burcht van de dappere nectarine
toen ze eenmaal binnengelaten werden konden ze hun ogen niet geloven
overal waar je keek was overweldigende rijkdom
allemaal gekregen van dankbare burgers
Toen kwam de dappere nectarine de marmeren trap afgelopen
" Gegroet pinda's, Zonen van Macademia en Pistache "
" ik heb begrepen dat jullie hier zijn voor een avontuur?"
nederig knikten de pinda's naar de dappere nectarine
"ja mijnheer,"
"Wij , nederige pinda's , zijn naar u opzoek gegaan in de hoop een avontuur te kunnen beleven "
de nectarine moest lachen
"Maar Pinda's, dat hebben jullie toch al beleeft?"
"Jullie hebben de notenkraker verslagen, een duistere vijand van de pinda's"
"Als dat geen avontuur is, dan weet ik het ook niet meer "
Langzaam drong het bij de pinda door
ze hadden al een avontuur beleeft!
ze hadden helemaal geen hulp nodig van de dappere nectarine !
"U heeft gelijk mijnheer, zoals altijd"
de nectarine knikte
"En laat mij dan nu toestaan u te belonen voor uw heldendaad"
" Jullie hebben een duister wezen verslagen, en de prijdsdaarvan is een titel"
"u, Pino van pistache, zal voortaan door het leven gaan als, Pino de verschrikkelijke"
Pino zakte diep door zijn knieën
"En u, dappere pinda, zal voortaan Frederick de dappere heten, Fred van macademia"
Frederick de dappere boog ook diep door zijn knieën
"Ga nu, en bescherm jullie volk"
En zoals gezegd was werd gedaan
Pino de verschrikkelijke en Frederick de dappere vertrokken terug richting de pindaberg om daar te waken over de hulpeloze burgers
en zelfs na hun dood, bleef hun geest bestaan Als de beschermgeesten van de Pindaberg.
En nu, als er een kleine pinda was die een verhaal voor het slapengaan wilde, kreeg die het verhaal de horen van twee dappere pinda's, die ieders leven zouden veranderen