I think I want to marry you

‘Zullen we Scrabble spelen?’ Vraagt Adam opeens. Een verbaasde ‘Ja hoor,’ ontsnapt mijn mond. Meestal heeft Adam het niet zo op spelletjes, en al helemaal niet woordspelletjes. Adam rent naar boven en ik loop naar de keuken om twee glazen cola en een zak chips te pakken. We komen tegelijkertijd de woonkamer weer in en ik ga tegenover Adam zitten. Hij zet het bord neer en haalt de speelplankjes uit de doos. We pakken allebei zeven letters uit het letterzakje en ik zet die van mij neer op mijn plankje. Een w, j, m, e, a, s, r. Ik zucht, wat een kloteletters. ‘Begin jij maar,’ zeg ik tegen Adam, en meteen legt hij ‘regen’ neer. Ik krijg een idee en gebruik zijn woord om ‘Mager’ neer te leggen. Ik heb het voor elkaar gekregen om meer punten dan Adam te krijgen en ik zie dat dat hem irriteert. Ik kijk naar hoe hij nadenkt terwijl ik een handje chips uit de zak pak. Uiteindelijk pakt Adam 1 letter en legt hem voor ´regen´ neer. Kregen. ´Is dat het beste wat je kunt doen?’ plaag ik hem met een glimlach. ‘Zeg nou maar niks, jij moet nog,’ lacht hij terug. Hij heeft gelijk, ik pak vier nieuwe letters, een t, o, u, d. Ik denk even na en zie dan een goede. Ik pak 4 letters op en leg ze om de R van ‘mager’ heen. ‘trouw,’ zeg ik triomfantelijk. Hij fronst even, maar glimlacht dan. ‘Dit gebeurt altijd, jij wint en ik zet mezelf voor schut,’
‘Ah, kom op, je kunt nog winnen. We zijn pas net begonnen,’ zeg ik troostend, al weet ik dat ik waarschijnlijk toch wel win. Dat krijg je na twaalf jaar lang minimaal één keer per week scrabble spelen. Ik kan er weinig aan doen dat mijn moeder eraan verslaafd is en iemand nodig had om mee te spelen. Zo spelen we nog een tijdje door en na ongeveer tien beurten is het duidelijk dat ik ga winnen. Toch doe ik alsof Adam nog een kans heeft, want dat is wat je doet als een goede vriendin. ‘Ik ga heel even naar het toilet,’ zegt Adam nadat ik net een prachtwoord voor 36 punten heb neergelegd. ‘Waarom? Omdat je weet dat je dit niet meer kunt verslaan,’ zeg ik met een ondeugende glimlach om mijn mond. Hij drukt een kus op mijn voorhoofd, waarna hij zegt. ‘Nee, ik ga even een potje janken en nadenken over een goed woord,’ Ik giechel en Adam loopt lachend weg. Wat er ook gebeurt, ik hoop dat dit plagerige spelletje tussen ons tweeën nooit ophoudt. Het is één van de sterkste punten in onze relatie. Ik heb het sowieso niet zo op serieus gedrag, zo is mijn karakter niet opgebouwd. Adam komt terug en we gaan weer verder met ons spelletje. Na ongeveer 5 minuten gaat de bel. Adam blijft doodstil zitten en ik begrijp de hint. ‘Ik ga al,’ zeg ik zuchtend, maar met een lachende ondertoon. Wat tegen vreemden praten betreft is Adam net een kind. Hij heeft er echt een hekel aan. Ik open de deur met een vriendelijke glimlach en zie een man staan met een collectebus en een stapeltje folders. ‘goedeavond mevrouw. Wilt u misschien een donatie doen aan het Trouwfonds? Wij zorgen er al 20 jaar voor dat ook mensen met iets minder geld kunnen trouwen,’ Ik schiet in de lach en pak mijn portomonnee uit mijn jaszak. Ik had dan wel niks met serieus gedrag, trouwen is iets waar ik me wel aan wil wagen. En als ik die mogelijkheid heb, moeten anderen die ook hebben. ‘Sorry, ik heb maar €1, 50,’ zeg ik tegen de man, terwijl ik het geld in de collectebus gooi. ‘Alle beetjes helpen, nog een fijne dag mevrouw,’ zegt de man en hij loopt weg. Hoofdschuddend loop ik de woonkamer weer in en ik wil weer gaan zitten als ik opeens iets zie. Een enorme lach spreidt zich over mijn gezicht als ik de ring op het scrabble bord met daaronder de woorden. ‘Ivy je met me trouwen x Adam’ Ik kijk omhoog en zie nog net dat Adam de ring van het bord afpakt en door zijn knieën gaat. Ik knik en tranen van blijdschap springen in mijn ogen. ‘Ja. Ja Adam, ik wil met je trouwen,’ Hij schuift de ring om mijn vinger en komt weer overeind. Ik sla mijn armen om zijn nek heen en hij tilt me op. ‘Ik hou zoveel van jou,’ fluistert hij in mijn oor. ‘Ik hou ook van jou, Adam,’