Dood 001

...

Ik blijf nog een paar tellen staan kijken hoe mijn huis afbrand. Een paar tellen later lopen de tranen al over mijn wangen. Ik hoorde nog altijd het zinnetje dat mijn moeder riep : Rony! ren weg!!! Ik zie hoe mijn moeder mee word opgebrand met het huis. Ik val neer op mijn knieen en kan mijn tranen niet bedwingen. De donkere rookwolken vliegen in de lucht. Opeens hoor ik de sirene's van de brandweer al. Iedereen in de straat komt kijken wat er is gebeurd. Ookal regent het nog hard. Toch kwam iedereen kijken. Er is veel lawaai. Ik ben in paniek en alles gaat veel te snel. Ik hoor geroep en voel dat ze mij achteruit trekken. een van de brandweermannen heeft mij vastgenomen en zet me achter het rode lint dat ze hadden gespannen zodat er niemand meer gewond kan raken. de brandweermannen beginnen te blussen. Na een tijdje was het vuur gedoofd. Ik sta daar nog als enige. Helemaal verlaten. Ik sta daar en kijk naar het afgebrande huis. Ondertussen was het al gestopt met regenen. De wind blaast mijn lange blonde haar voor mijn ogen. Het kon me niets schelen. Ik beweeg geen millimeter . Ik heb hier zo nog heel de nacht gestaan. Staan kijken naar het afgebrande huis. De zon komt al terug op. Ik moest niet wakker worden want ik heb hier heel de nacht gestaan. er komt een auto voorbij. ik herkende de auto. het is de zwarte porshe van mijn tante. Ze stapte uit en liep vliegensvlug naar mij. Ze omarmde me stevig. Ik schiet wakker en realiseer me wat er allemaal was gebeurd. opnieuw schiet ik in tranen uit. we stonden zo nog meer dan een uur alleen maar te huilen. "Kom, we gaan naar mij thuis" zij tante Eva. ik wil niet. huilend begin ik stilletjes te praten. "Tante ik wil niet meer. Mijn huis is afgebrand, ik heb gezien hoe mijn moeder is gestorven het laatste wat ze zei was Rony ren weg. ik heb zelfs niet kunnen zeggen dat ik van haar hou. Ze is weg voor altijd..." ik begin nog harder te huilen. "ssht maar... ze is dan misschien weg maar ze zal altijd hier blijven" tante wees met haar vinger naar mijn hart en kijkt me diep in de ogen aan. "Hier voor altijd in je hart." Ik stop met huilen en samen rijden we naar haar thuis. Heel de rit was het stil we hebben geen woord tegen elkaar gezegd. Wanneer we binnenkomen in haar huis gaat meteen de telefoon. Tante eva rent zo snel ze kan en net op tijd neemt ze op. "hallo bent u eva?" klinkt het door de telefoon. Mijn tante antwoordt en gaat naar haar kamer verder bellen. Daar sta ik dan, wat zal ik doen? dacht ik bij mezelf. Ik plofte in de zetel en zette de tv aan. Het nieuws was bezig. "Gisteren avond is er in de Rosu straat bliksem in geslagen op een huis. Tot nu toe weten we alleen dat er een dode is gevallen uit verder onderzoek blijkt uit te wijzen dat de overledene persoon een gescheiden vrouw was met een dochtertje van 13 jaar. Rony haar dochter is gelukkig ongedeerd en verblijft nu bij haar tante..." Snel zette ik de tv uit en barst opnieuw in tranen uit. Ik loop naar de logeerkamer doe de deur op slot en plof huilend neer op het harde bed. Ik had even frisse lucht nodig. Ik loop snel naar het raam en doe het open. Het is een groot raam ik pas er helemaal in. Ik blijf daar een tijdje staan. de beelden van wat er was gebeurd flitsen voorbij. Mijn moeder is dood ik wil niet meer leven. ik ga in het raam staan en kijk naar beneden. Wat is het hoog. zeker zo een 10 meter. Mijn tante woonde namelijk in een appartement. Ik laat me vallen en val naar beneden. De wind blaast mijn haar uit mijn gezicht ik sluit mijn ogen en geniet. Het lijkt wel alsof ik zweef. er rolt een traan over mijn wang. en 2 tellen later val ik neer op de grond. Het enige wat ik wou was bij mijn moeder zijn.