053|| Back to black
Being entirely honest with oneself is a good excercise
Maandag 11 december 2006
~ Bill Kaulitz
Met een glimlach kijk ik naar Mila. Haar vingers glijden over de toetsen van de piano alsof ze nooit weg geweest is. Als het nummer afgelopen is, draait ze haar hoofd en kijkt me glimlachend aan. ‘Bespeel jij eigenlijk ook een instrument?’ Ik schud mijn hoofd. ‘Ik heb ooit een liedje leren spelen op de gitaar van Tom, maar meer niet.’ Ze schuift een stukje op als teken dat ik naast haar moet komen zitten. Haar vingers legt ze op de toetsen. ‘Leg ze maar hetzelfde weg en doe me maar na. Ik zal het langzaam doen.’ Ze legt een hand op de toetsen en drukt drie toetsen tegelijk in. Ik bijt op mijn onderlip en doe haar na. Daarna verlegt ze haar hand. Een, twee, drie toetsen opzij. Weer drukt ze drie toetsen tegelijk in.
Een half uur later kan ik zo goed als een liedje spelen. Het is nog maar één liedje en ik vraag me af hoe lang ik deze kan onthouden. Het zijn echt veel toetsen. ‘Hoe kan jij al die liedjes onthouden?’ Ze haalt haar schouders op en glimlacht fijntjes naar de toetsen van de piano. ‘Dat gaat gewoon vanzelf,’ mompelt ze. Ze legt haar vingers weer op de toetsen en speelt een kort deuntje. Ik kan het niet laten om te glimlachen. Op de een of andere manier kan zij me met de kleinste dingen laten glimlachen.
~ Mila Adams
‘Ik moet gaan,’ mompel ik. Bill kijkt me teleurgesteld aan. Over vijf minuten komt Frederique me ophalen en ik kan maar beter zorgen dat ik klaar sta. We gaan samen boodschappen doen om de voorraden in het weeshuis aan te vullen. Ik doe de klep van de piano dicht zodat de toetsen weer bedekt zijn. Ik pak mijn tas en loop langzaam het lokaal uit.
‘Mila!’ Bill staat in de deuropening en steekt zijn hand dramatisch naar me uit. ‘Zie ik je morgen?’ Een kleine glimlach verschijnt op mijn gezicht en ik knik. Uit mijn kluisje pak ik snel mijn jas voor ik naar buiten loop. Voor de school staat het autootje van Frederique al op me te wachten. Ik begroet haar terwijl ik instap. ‘En hoe was het op school?’ Ik rol met mijn ogen. Die vraag krijg je altijd gesteld, op de een of andere manier. ‘Wel oké,’ mompel ik voor het eerst in mijn leven, doelend op de middag met Bill in het auditorium.
Lachend lopen Frederique en ik de winkel uit. Op de een of andere manier is boodschappen doen met Frederique altijd leuk. ‘We moeten ook nog even langs de speelgoedwinkel,’ grijnst ze, 'ik moest ook nog wat nieuwe stiften halen.’ Ik kan nu al raden wat daar gaat gebeuren. Het gebeurt regelmatig dat wanneer Frederique en ik in een speelgoedwinkel zijn, we al het speelgoed uit gaan proberen. Maakt niet uit wat het is, zolang we er maar mee kunnen spelen.
Twee stukjes in 1 omdat jullie zo lang hebben moeten wachten! Het spijt me echt dat jullie telkens zo lang moeten wachten :c Ik baal er zelf ook van dat school zoveel tijd inneemt!
Love ya all <3
Reageer (3)
Leuk deel, snel verder!
1 decennium geledenLeuk deel!
1 decennium geledenSnel verder!
x
Speelgoed winkels zijn gewoon leuk
1 decennium geledenvooral als je die dingen kunt testenxD