{Narnia}When two enemies fall in love [One hundred and sixty-seven]

'Jij!'briesde Jake en keek naar Peter.'Ja,ìk!'zei die,'Blijf met je poten van haar af!''Hànden,'verbeterde Jake die opeens begon te grijnzen,'Of moet ik zeggen lippen.''Wat ben jij zielig,'zei Peter nonchalant,'Zomaar het eerste meisje dat je tegenkomt beginnen zoenen omdat je aandacht nodig hebt.''Zij is niet het eerste beste meisje dat ik tegenkom,'zei Jake verbitterd,'Zij is de prinses. En ik ben al helemaal geen player!'Ooh! Dus dààrom!'zei Peter kwaad.'Ja, en jij moet veel zeggen.Ik stond tenminste niet in de krant.''Zij is wel mijn vriendinnetje.''Wàt?!'Jake keek van Peter naar Selena, die knikte.'Dus,'zei Peter die al zijn geduld met hem al verloren had sinds de vorige keren,'Oftewel ga je nu vlug naar je vriendjes oftewel blijf je hier staan en ja, is je einde nabij.''Dat zullen we dan nog wel zien,'zei Jake bot en trok zijn zwaard,'Echt, denk jij dat ik niet goed genoeg getraind ben? Door de béste zwaardvechters.''Dat zullen we dan nu testen,'zei Peter en trok ook zijn zwaard.'Oh, ik wilde je altijd al vermoorden,'zei Jake vals.'Neen, Peter!'gilde Selena en wilde naar hem toelopen maar een onbekende kracht duwde haar terug op haar plaats.'Ach Selena,'zei Jake en keek haar vluchtig aan,'Arme meid. Je bent gewoon gebrainwasht door die domme Narniërs. Straks ben je weer terug thuis in Andalusia.''Neen!'protesteerde Selena maar Peter haalde uit met zijn zwaard wat Jake behendig ontweek. Daarna stak Jake zijn zwaard vooruit met een trucje. Maar Peter had dat al snel door en ontweek het. En zo ging het voort, maar Selena bleef bang dat er iets met Peter ging gebeuren. Maar dan gebeurde er iets vreemds. Opeens weerklonk er een harde brul en Peter, die natuurlijk dacht dat het Aslan was, keek achterom. Dat was het beste moment voor Jake om toe te slaan. Hij stak zijn zwaard in zijn buik en Peter viel op zijn knieën neer. Bloed welde op uit de plek waar Jake had gestoken en..'Neeeeen!'gilde Selena en ging rechtop zitten in bed. Ze was helemaal buiten adem en rilde. Neen, het is maar een droom zei ze tegen zichzelf. Snel keek ze naar Gabrielle, Nathalie, Evi en Tobey, die nog vredig lagen te slapen en duidelijk geen last hadden van het voorval. Stiekem was ze toch jaloers op hen, uiteindelijk besliste ze toch dat het beter was even beneden te gaan kijken, Peter te zien. Ze sprong uit bed en ging de trap af, waar ze al geen trede kon zien. Maar beneden was het wat lichter, door de maan en de sterren. En daarom lag Peter in een van de zetels te slapen, Alex in een andere, met zijn arm eruit. Selena ging met een grote glimlach naar hem toe, maar aan de ene kant was ze nog bang want stel dat de nachtmerrie echt zou uitkomen.'Pete?'vroeg ze voorzichtig en hurkte bij hem neer. Snel streek ze even over zijn haar.'Huh?'Hij beweegde even en keek haar met kleine oogjes aan,'Sel..Selena?''Ja,'zei ze glimlachend en legde haar hoofd op de zetel.'Wat is er?'vroeg hij en geeuwde even.'Een nachtmerrie..,'zei ze blozend en haar gedachten kwamen terug.'O,'zei Peter en hij leek terug bijna in slaap te vallen maar opeens grijnsde hij,'Slaap bij mij.''Wat?''Slaap bij mij.'Ze keek naar Alex:'Maar wat als Alex voor ons wakker wordt gaat hij zich vragen stellen.''Hij weet dat we een koppel zijn dus moet hij er wel mee kunnen leven. Trouwens, Caspian en Susan en Edmund en Bella slapen ook bij elkaar.''Ja, dat is waar,'gaf Selena toe en nestelde zich bij hem in de zetel, waarna hij direct zijn armen om haar heen sloeg. Snel vielen ze allebei in een slaap waar geen nachtmerries aan te pas kwamen.